Ey Can | Abdurrahim Karakoç

EY CAN

Ben sabit şeyleri sevmem ey can

Sen

Eğer beni dinlersen

Çağlayan ırmak ol

Ve gönül gönderine çekilmiş

Nazlı nazlı dalgalanan

Bayrak ol

Ben karanlığı hiç sevmem ey can

Vaktin her saatinde

Her zaman

Ağaran şafak ol

Güneş ışıklarıyla ürperen çiçek

Seher yeliyle ırgalanan

Yaprak ol

Ben bulanıklığı sevmem ey can

Sen

Yayla pınarlarından akan

Sulardan berrak ol

Göl olma, gölet olma, baraj olma

Kaynak ol

Ben uykuları da sevmem ey can

Uykulardan uzak ol

Kış günü karları yarıp çıkan

Beyaz bir gül

Mavi bir zambak ol

Ben zaafları da sevmem ey can

Hakikatleri sarıp-sarmalayan

Zaaflardan ırak ol

Geri dur geri dur ey can

Nefret sarayındaki sultanlıktan

İlim ocağında çırak ol

Sana tavsiyemdir ey can

Zalimlerin boynunda süslü kravat olacağına

Var bir garip ölünün üstünde

Kefen ol

Kimsesiz gelinlerin yüzünde

Duvak ol

Abdurrahim Karakoç