Bir Karar Vermemi İstiyor Cellat.

Yaşam hücrelerimi yok sayıp bir karar vermemi istiyor cellat benden
İçimden geçeni söylesem yapmaz biliyorum Ama yine de denemeden bilemeyiz değil mi:
"Hey aşktan bir haber,
sana sesleniyorum:
Kes ipimi!"
O kadar kolay değil diyor, bir güçsüz gibi kaçacak mısın?
Yaşamdan hücrelerimden vazgeçmemi bekleyen, aşktan bir haber cellat!
"Aşk bu, ölüme eştir!"
…????: ????:





Bilmem kaçıncı karabasan gecenin sabahı uyandığım
Yine kan ter içinde kalmışım yatağımda Elime sol yanıma koyuyorum, hala çarpıyor kalbim Varlığın bir nebze olsun eksilmemiş ya, en mesut benim Ya yarın diyorum sonra
Geceler karabasanlara emanet, sabahlar korkulara…
Sana her zamankinden daha çok ihtiyacım olduğunu haykırıyorum Feryadım kulaklarımı çınlatıyor, bildiğim tüm insanlar sağır
Yine de vazgeçmeyeceğim!
Eğer gitmekse, senden değil herkesten olmalı diye, bir bilet alasım geliyor yabancı bir şehre Arada uğrar mısın, bilmiyorum Korkulara yer yoktu yanıbaşımızda
Şimdi kime sığınmalı bilmiyorum
Yok yok… Gideceğim…
Yeniden başlamalı, hem sensiz, hem kimsesiz Ardımda birkaç satır bırakmalıyım filmlerden öğrendiğim gibi Pabucumun tekini ardımda bırakmaksızın gitmeliyim
Sevgili,
Ben aşkı anlatmaya çalıştım
Beceremedim
Yaşamak istedim,
Beceremedim
En çok senden vazgeçmemi istediler,
Nasıl kıyardım bildiğim tüm heveslere
Bu bir ceza ise herkes yaşasın istedim Çünkü ben en saf halimle, bir tek seni sevdim

Terkedilmişliğin Hüznü
Yalnızlığın Hazin Yüzü
İçimde Burukluğu Var Güzün
Gözlerim Dalgın
Hüznüm Yorgun
Düşlerim Solgun
Sesimi Duyan Yok
Bu Çığlıklar Boşa
Kimse Duymuyor Haykırışlarımı
Kelimelerim Suskun
Benim Neyime Ki Çığlıklar
Bana Suskunluklar Gerek