Odtü Beynimdeki Meşale

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-06-2012

ODTÜ Beynimdeki Meşale

Duygular/ içimin kızıllığınca yangın yüklü
Sınırları varlığıma yasak bir ülkedeyim
Belki:
Çiftçinin elinde unuttuğu bir tahıl tanesiyim
Beklide Sıradağların kuytularında
Kuru bir ot /ateş almayı bekleyen

Belki tamirci çırağının yarına kurduğu düş

Beklide uzak bir iklimde esip geçen sam yeli
Dur ey hayata titreyen yaprağıyım
Bırak gayrı rüzgârlara /ağıt yakmayı

Varlığım/ var olmamın öteki adıdır yaşam

Ey ölüm
Haydi, bakışlarını çöz kirpiklerimden

Ateş içerek son kez gireceğim /sevdanın eşiğinden
Varsın bağışlamasın beni hayat
Yokluğumun külleri savrulsun yeter Ülkemde

Susma ey yarasında nehirler fışkıran hayat
Ateşten meşale yap sırtımda gömleğimi ki,
Gün ışığına çıksın karanlığım öteki yüzü
Eriyip gitmesin ardımdan yaşadığım ne varsa

Haydi, ne duruyorsun öyle sessiz
Uzat tepelerin ardından gülüşlerini ey güneş
Yarasına akrep düşsün aydınlıktan kaçanların
Ben gayrı bu hayatı-
Bir anneye/ bir bebeğe bağışlayacağım

Varsın yüreğime çarparak/ dövsün kıyılarımı acılar
İnsan kimliğine sarılmışım yaşamın,
Az sonra ateşleyeceğim fitilini dilimin
Kaç gündür hazır bedenim
Devrim meşalesini yakmak için ODTÜ de

Ey yarasında ateşler fışkıran kalbim
Kaç zamandır ateşten bir ip boynumda
Uzanır giderinim bir eve bir üçüncü yurt’a
Bilinmeli ki susmayışlarımın, bir yanı ölüm

Kor ateşlerinde sınanmışım yaşamın,
Haykırıyorum/ acılara akan bir sesle
Gecenin göksünde bir çöl çiçeği açar sesime,
Bir yaban gülü iliştirdim kalbime/ kızıl
Bütün çığlıklarını kuşansın gelsin ölüm

Çelişki değil kederli bir dağ gibi duruşum

Ondandır Ülkemin orta yerinde düşlediğim yangın

Bir derviş gibi selamlıyor /duygularımı, benliğim

İncinmişliğim karalarını giyinişim, yaşamın

Aykırılık çıldırmaya vardı sakalımla

Ben köklerimden koptuğundan beri
Sürgünüm bu şehirde

Kemirirken içimi utangaç arzular çılgınca
Bir sevdadır gül yaprağına konmuş aşk

Ki köklerimize su vermez toprak /yanmışız

Yırtık çoraplarımdan fırlar dışarıya köklerim

Ellerim nasır /ayaklarım Çırıl çıplak

Ben kendimi bulmuşum bende
Varsın kirpiklerimden acı dökülsün
Sevgilerden aldım suların derin akışını
Yüreğimin nakışını döktüm çeliğin potalarına

Susmuyorum ki, kimseler merhamet etmesin,
Her ne ararsam benden uzak değil
Biliyorum nasıl ürkütür yangınlarda kıvılcımlar

Hayat bu işte dayan ey yüreğim /susmak aykırımdır
Bir varmış bir yokmuş

/tükenip gidiyor insan

Yaşamın önüne çekilen duvara çarpar kalırsınız bazen ve karanlıktır her yer işte o an bir tek yapılacak şey vardır bedenini yakmak

karanlığa inat

Bu şiir yaşadıklarımın içinden doğdu

ODTÜ de yaşadığım baskı ve tehditlerin ardından şimdi pisikolojik tedavi görüyorum

Abdullah Oral

09-06-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Odtü Beynimdeki Meşale ODTÜ Beynimdeki Meşale Duygular/ içimin kızıllığınca yangın yüklü Sınırları varlığıma yasak bir ülkedeyim Belki: Çiftçinin elinde unuttuğu bir tahıl tanesiyim Beklide Sıradağların kuytularında Kuru bir ot /ateş almayı bekleyen Belki tamirci çırağının yarına kurduğu düş Beklide uzak bir iklimde esip geçen sam yeli Dur ey hayata titreyen yaprağıyım Bırak gayrı rüzgârlara /ağıt yakmayı Varlığım/ var olmamın öteki adıdır yaşam Ey ölüm Haydi, bakışlarını çöz kirpiklerimden Ateş içerek son kez gireceğim /sevdanın eşiğinden Varsın bağışlamasın beni hayat Yokluğumun külleri savrulsun yeter Ülkemde Susma ey yarasında nehirler fışkıran hayat Ateşten meşale yap sırtımda gömleğimi ki, Gün ışığına çıksın karanlığım öteki yüzü Eriyip gitmesin ardımdan yaşadığım ne varsa Haydi, ne duruyorsun öyle sessiz Uzat tepelerin ardından gülüşlerini ey güneş Yarasına akrep düşsün aydınlıktan kaçanların Ben gayrı bu hayatı- Bir anneye/ bir bebeğe bağışlayacağım Varsın yüreğime çarparak/ dövsün kıyılarımı acılar İnsan kimliğine sarılmışım yaşamın, Az sonra ateşleyeceğim fitilini dilimin Kaç gündür hazır bedenim Devrim meşalesini yakmak için ODTÜ de Ey yarasında ateşler fışkıran kalbim Kaç zamandır ateşten bir ip boynumda Uzanır giderinim bir eve bir üçüncü yurt’a Bilinmeli ki susmayışlarımın, bir yanı ölüm Kor ateşlerinde sınanmışım yaşamın, Haykırıyorum/ acılara akan bir sesle Gecenin göksünde bir çöl çiçeği açar sesime, Bir yaban gülü iliştirdim kalbime/ kızıl Bütün çığlıklarını kuşansın gelsin ölüm Çelişki değil kederli bir dağ gibi duruşum Ondandır Ülkemin orta yerinde düşlediğim yangın Bir derviş gibi selamlıyor /duygularımı, benliğim İncinmişliğim karalarını giyinişim, yaşamın Aykırılık çıldırmaya vardı sakalımla Ben köklerimden koptuğundan beri Sürgünüm bu şehirde Kemirirken içimi utangaç arzular çılgınca Bir sevdadır gül yaprağına konmuş aşk Ki köklerimize su vermez toprak /yanmışız Yırtık çoraplarımdan fırlar dışarıya köklerim Ellerim nasır /ayaklarım Çırıl çıplak Ben kendimi bulmuşum bende Varsın kirpiklerimden acı dökülsün Sevgilerden aldım suların derin akışını Yüreğimin nakışını döktüm çeliğin potalarına Susmuyorum ki, kimseler merhamet etmesin, Her ne ararsam benden uzak değil Biliyorum nasıl ürkütür yangınlarda kıvılcımlar Hayat bu işte dayan ey yüreğim /susmak aykırımdır Bir varmış bir yokmuş/tükenip gidiyor insan Yaşamın önüne çekilen duvara çarpar kalırsınız bazen ve karanlıktır her yer işte o an bir tek yapılacak şey vardır bedenini yakmak karanlığa inat Bu şiir yaşadıklarımın içinden doğdu ODTÜ de yaşadığım baskı ve tehditlerin ardından şimdi pisikolojik tedavi görüyorum Abdullah Oral