Geleneksel Türk Müziğinde Kullanılan Vurmalı Çalgılar

Geleneksel Türk Müziği Vurmalı Çalgılar

Geleneksel Türk Müziğinde Kullanılan Vurmalı Çalgılar

Türk sanat müziğinde kullanılan başlıca vurmalı çalgılar kudüm, tef, bendir, halile, darbuka ve santurdur

Kudüm, yarım küre biçiminde, üzerine deri gerilmiş bir çift bakır kâseden oluşur Kâselerin çapı yaklaşık olarak 30 santimetredir Devrilmemesi için, içi pamuk dolu meşin simitlere oturtulan kudüm, "zahme" adı verilen bir çift çubukla çalınır Sesin daha az ve daha tok çıkması istendiğinde, zahmelerin ucuna keçe sarılır Kudüm kâseleri arasında, ses açısından genellikle dörtlü aralık {la-re, sol-do, do-fa gibi) bulunmasına dikkat edilir Bu hem derilerin gerginliğini, hem de kalınlığını farklı tutmakla sağlanır

Tef ya da def Türk müziğinde eskiden beri kullanılan bir vurmalı çalgıdır

Bendir ya da daire, çapı 50 santimetreyi bulabilen büyükçe teftir Genellikle zilsiz olan bendir, tekke müziğinde olduğu gibi, dindışı müzikte de kullanılmıştır

Darbuka, pişmiş topraktan ya da metalden gövdesine deri gerilerek yapılan, büyük olasılıkla çok eski bir Arap çalgısıdır

Santur, kanuna benzer telli bir çalgıdır Tellerinin metal olması ve bunların mızrapla değil, küçük ahşap tokmaklarla titreştirilmesiyle kanundan ayrılır

Davul Türk halk müziğinin en önemli vurmalı çalgılarındandır Basık bir silindir görünümünde olan davulun kasnağı esnek ağaçlardan, bükülerek yapılır

Türk halk müziğinde davuldan başka, dümbelek ya da dümbek denen toprak darbuka, zilli maşa (tahta), kaşık, zil (parmaklarla çalınabilecek kadar küçük bir tür halile ya da metal kastanyet), çalpara (ya da şakşak) gibi vurmalı çalgılar da kullanılır