Karaların Memet

düğün

nişanlanmışlardı bıldır sene
karaların osman
garibin ayşe
evlendiler
yetmiş sekiz
otçu göçü arifesinde
düğünlerinde sevabına çaldı
kemençeci hasan
çeyizleri sıkıca sarıldı kıl dastara
baş koyacakları uzunca yastık
iki yepelek yorgan
adettendi yün döşek
aşganada birkaç bakır kap kacak
ve
tuzu kuru alamancıların yaktığı
onlarca fişek

doğum

yumuk gözlerini yaladı karakışın alazı
adını aldı hiç görmediği şehit dededen
alnında garip yazı
kalemi bük dikeni
mürekkebi zifiri karanlık geceden

daha ilk memede burnu sıkıldı
ilk gününde boğuldu hıçkırıklara
ilk kez kırık hartamalı evinde tıksırdı
alnına düşen yağmur damlası
ve
anacığının acı tebessümü
ilk armağanı
karalı yazgısı karalara belendi
karadereli kara memet
karalargildendi

çığırtkan denizden çıktı sırtı kara hamsiler
karalâhana
sakarca
ısırgan otu
alın terinde küllenmiş saclar üstünde
kıyısı yanık mısır ekmeğiyle buluştu
gelevara deresinde çağladı sular
derin vadilerde kükredi/coştu
dal gibi boylandı/güçlendi memet
yüksek tepelerde oynadı
koştu

yaşam

çalındı davul zurna
memet bizim memet
memet
“en büyük asker ”
yurdundan akan suları kanı
kutsaldı havası
toprağı canı
namus bildi koruduğu vatanı

bir başına döndü sisler arasına
başında kavak yeli/yüreği sırılsıklam
göğsü tok mu tok
bileği sağlam mı sağlam
istedi sevdiğini
vermediler
“işin gücün yok”
dediler
oysa
güçlüydü bağrında tüten sevda
yüreğinde yanan hasret
yürüdü kırık dökük sokaklarda
cıgara dumanında kin
göz bebeklerinde nefret

ağaçlar ağlamış/topraklar ıslak
hınç bürümüş sabahını denizin
sırtını vermiş kumsalına kaldırım
lağım kokusuna tutsak karadeniz’in

yangın avuçlarında küskün oltası
titrek ufuklarında bitik umutlar
“rasgele”
saldı iskeleden
siteme boğuldu hırçın dalgalar
suskundu isyanı
denizi yordu
karadereli kara memet
yoruldu

ağıt

ıssız köşede çekildi son fotoğrafı
sol yanında perişan
ayakta bile duramayan
ağıt yorgunu kürek
öbür yanında küstah
burnundan kıl aldırmayan
barut soluyan tüfek
avuçlarında bir tutam kumral saçın örgüsü
gözpınarlarında sararan yırtık resim
ve
eski bir mektubun öyküsü

cefalı toprağın mahzun kucağında
yatacağı yeri boyunca kendi eşmişti
resimdeki kız
tezkeresini çürük bölüğünden alan
sıska
tüysüz
zengin bir oğlanla evlenmişti

kısaca
“intihar yaz oğlum“ dendi
zabıtları tutan
başka diyarlardan yağız bir erdi

Duygusal bir hikaye:notworthy: