Ayrılık Ne Biliyormusun ?

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Ayrılık ne biliyor musun?
Ne araya yolların girmesi
ne kapanan kapılar
ne yıldız kayması gecede
ne ceplerde tren tarifesi
ne de turna katarı gökte

İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrilik!

İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini
birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine

Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken
duvarlara dalıp dalıp gitmesi

Türküsünü söylecek kimsesi kalmamak ayrılık

Saçına rüzgar sesine ışık düşürememek kimsenin

Çiçekçilerden uzağa düşmesi insanın yolunun

Güneşin bir ceza gibi doğmasi dünyaya

İki adımdan biri insanın sevincin kundakçısı
hüznün armasi ayrılık

O küçük ölüm!

Usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan

Ayrılık o köpüklü öpüşlerin ardından gidip ağzını yıkadığında başlamıştı

Ben bulutları gösterirken
"bulmacanın beş harfli yemek sorusuna" yanıt aramanla halkalanmış
"Aşkın şarabının ağzını açtım yar yüzünden içti murt bende kaldı"
türküsü tenimde düğümlenirken odadan çıkışınla yolunu tutmuş
Dağlarda öldürülen çocukların fotograflarını bir kenara itip
"bu eteğin üstüne bu bluz yakıştı mı? "
diye sorduğunda varacağı yere varmıştı çoktan

Simdi anlıyor musun gidişinin neden ayrılık olmadığını
bir yapragın düşmesi kadar ancak acısı ve ağırlığı olduğunu

Bir toplama işleminin sonucunu yazmak gibi bir değer taşıdığını

Boşluğa bir boşluk katmadığını kar yağdirmadığını yaz ortasında

Ne mi yapacağım bundan sonra?

Ayak izlerimi silmek için sana gelen bütün yolları tersinden yürüyeceğim önce

Şiir yazmayacağım bir süre
Fotoğraflarını günese koyacağım bir an önce sararsınlar diye

Hediyelik eşya satan dükkanların önünden geçmeyeceğim

Senin için biriktirdigim yağmur suyunu bir gül ağacının dibine dökeceğim

Falcı kadınlara inanmayacağim artık

Trafik polislerine adres sormayacağım
Geleceğe ışık düşüren bir gülüşle gülmeyeceğim kimseye

Ne yapacagımı sanıyorsun ki?

Tenin tenime bu kadar sinmisken
ömrüm azala azala önümden akarken
gittiğin gerçek bu kadar herkese benzerken

Senin korkularını benim inceliğimi doldurup yüreğime
bıraktığın bosluğu yonta yonta binlerce heykelini yapacağım

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ayrılık Ne Biliyormusun ? Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi ne kapanan kapılar ne yıldız kayması gecede ne ceplerde tren tarifesi ne de turna katarı gökte İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrilik! İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi Türküsünü söylecek kimsesi kalmamak ayrılık Saçına rüzgar sesine ışık düşürememek kimsenin Çiçekçilerden uzağa düşmesi insanın yolunun Güneşin bir ceza gibi doğmasi dünyaya İki adımdan biri insanın sevincin kundakçısı hüznün armasi ayrılık O küçük ölüm! Usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan Ayrılık o köpüklü öpüşlerin ardından gidip ağzını yıkadığında başlamıştı Ben bulutları gösterirken "bulmacanın beş harfli yemek sorusuna" yanıt aramanla halkalanmış "Aşkın şarabının ağzını açtım yar yüzünden içti murt bende kaldı" türküsü tenimde düğümlenirken odadan çıkışınla yolunu tutmuş Dağlarda öldürülen çocukların fotograflarını bir kenara itip "bu eteğin üstüne bu bluz yakıştı mı? " diye sorduğunda varacağı yere varmıştı çoktan Simdi anlıyor musun gidişinin neden ayrılık olmadığını bir yapragın düşmesi kadar ancak acısı ve ağırlığı olduğunu Bir toplama işleminin sonucunu yazmak gibi bir değer taşıdığını Boşluğa bir boşluk katmadığını kar yağdirmadığını yaz ortasında Ne mi yapacağım bundan sonra? Ayak izlerimi silmek için sana gelen bütün yolları tersinden yürüyeceğim önce Şiir yazmayacağım bir süre Fotoğraflarını günese koyacağım bir an önce sararsınlar diye Hediyelik eşya satan dükkanların önünden geçmeyeceğim Senin için biriktirdigim yağmur suyunu bir gül ağacının dibine dökeceğim Falcı kadınlara inanmayacağim artık Trafik polislerine adres sormayacağım Geleceğe ışık düşüren bir gülüşle gülmeyeceğim kimseye Ne yapacagımı sanıyorsun ki? Tenin tenime bu kadar sinmisken ömrüm azala azala önümden akarken gittiğin gerçek bu kadar herkese benzerken Senin korkularını benim inceliğimi doldurup yüreğime bıraktığın bosluğu yonta yonta binlerce heykelini yapacağım