Düş'{Üş}Ler ~

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Öteki kapımdan gel bunu açamazsın

Eski gözlerinle gel öldürmek vakti gel

Hem tetik bulun ardında biri olmasın

Hanidir ben bu evde saklanıyorum

Adımı değiştirdim başka adla yaşıyorum

Gece gündüz siyah gözlük takıyorum

Öteki kapımdan gel bunu açamazsın

Sabaha karşı gel bütün gözlerinle gel

Panjurların gerisinde kararıyorum

İçimde belalar doğuyor sonbahar doğuyor

Telefonda sesini tanıyamıyorum

Yüzün parmaklarımdan akıp kayboluyor

Böyle hep birşey kopuyor birşey kırılıyor

Sabaha karşı gel eski gözlerinle gel

Öteki kapımdan gel bunu açamazsın

Hem tetik bulun ardında kimse olmasın

Artık hiç kimse beni yaşamıyor

Aşklarımı büyük kemanlarla çizdiler

Korkularım oldum bittim kimsesizdiler

Yanlız bir mısra mıyım ıslanıyorum

Bir revolver romanımı tamamlıyor

Oyun bitti bütün ışıklarımı söndürdüler

Yokmuşsun gibi gel öldürmek vakti gel

Öteki kapımdan gel bunu açamazsın

Üzerime kilitleyip mühürlediler

Hem tetik bulun ardında biri olmasın

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

bir şehre düşmüştüm, yollarım uzaktı yollarından

yoktun

yokluğunu doldurdum içime, sana geldim

bir şehre düşmüştüm, yollarım yakındı yollarına

yoktun

yokluğunu bıraktım o şehre

gülüşünü bıraktım

gözlerini bıraktım

ellerini bıraktım

saçlarını bıraktım

hayır, sıkılma

teker teker yazacağım bıraktıklarımı

sana olan inancımı bıraktım ben o şehre

bana değer verdiğine olan inancımı bıraktım

suskunluğumu bıraktım

kelimelerimi bıraktım

seni ne kadar çok sevdiysem, senden ne kadar çok nefret ettiysem hepsini bıraktım

hayal kırıklıklarımı bıraktım en ortasına

en ortasına gidişlerini bıraktım

umarsızca, düşünmeden, önemsemeden canımın yanışını, öylece gidişlerin vardı ya senin; hepsini bıraktım o şehre

kızmadım bu kez

kızgınlığım saman aleviydi benim

öfkem silinirdi şakaklarımdan eski bir fotoğramıza ne zaman baksam

kokun geçse burnumun ucundan içim sızlar ağlardım ben

senin için ağlardım öyle içten

bu kez ben kızmadım

sahiden

bin parça oldu içim

kırılmak değil bu

tuzla buz olmak

düşündüğün şeyin gerçek olduğunu anlamak

'idrak' ateşiyle yanmak

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Sana bugün bir tabla aldım
yüzümde izmarit izleri…

sana bugün bir tabla aldım
yarım içtiğimiz sigaralar için

teypte meleğin dansı, belini kavramış bileğim ve boynumda soğuk öpüşlerin
aynı melodinin yüz yetmiş üçüncü tekrarında aynı hayal
aynı yüz
küflü kolye(n)
nem ve yaprak

aynı ölümün tekrarında farklı bir intihar için
sana bugün yeni bir hayat aldım

mutlu olabilirsin kırmızı mum var !
ve önümde bir yaprak yerine sırtımda terlemiş atlet

peşin sıra ıslak adımlarla banyodan odana uzanan o ince koridorda
yumuşak dudakların için koşan bir adam…
devam et
şarap şişeleriyle sevişmeye
yelkovanın akrebini kefenlemeye
ve narkoz yemiş muhabbet kuşunu susturmaya

teypte meleğin dansı nasıl olsa!
derinliğinde kaybolmuş hayal, gül yüzlü hayal, su berrağı hayal,
hatırla bir hayal vardı bizim olan

pencereye yansıyan siluet
ve siluete tutunmuş göğüslerinde başucu şarkıları

mutlu olabilirsin leke var mavi var kaçış var!
ve ölümün girdabında sancı,
biriktirdiğimiz

sana bugün oyuncu bir bakış aldım
sahnede alkış, perdede kan

sana bugün oyuncu bir bakış aldım
yazdığımız senaryolar için

“adem” yazıp “havva”da yarım kalan bir çok buruşuk kağıt gibi
satır aralarına sığdırdığımız aşk kadar hüzünbaz
ve bir işçinin yüzündeki alçı tozu gibi beyaz
ve yorgun
ve ağır
ve aksak
ve hiç onure edilmemiş diyalektiklerimiz kadar
paramparça

kalktığın şah
aştığın engel bendim

mayıstım hazirandım
temmuzun ortasıydım
yarım bıraktığın senaryolarda yarım bastığın izmarittim ben
tablanda can çekişen duman kadar hissiz

sana bugün
oyuncu bir bakış aldım

ağustosu terk edip eylüle koşarken alkışlanacağın kuru kalabalığın olmak için

omzuma dayadığın başına yumuşak bir göğüs
ve evcilik için doktor
kalbine kaçırdığım bir çuval cesaret olmak için
anlıyor musun?
bu kahrolası avuçlarında dinlediğin melodi bendim ben!

teypte meleğin dansı, kırmızı mum, oyuncu bir bakış, sahnede alkış, perdede kan, tablada izmarit

birkaç boktan söz diziminde Tanrı
ve göğsüne iliştirilmiş buruşuk son : “yumuşak dudaklarında felçli bir aşkın saçlarını ateşe verdiler

senin göğüs uçların bunu anlamaya yetmeyecek

”

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Çöpü boylayan mektuplarımı yapıştırıyorsun eklem yerlerinden
Kemikleri kırık kâğıtlarda okunmaz halde kelimelerim
Harflerim bir bir düşüyor ellerinden
Sakın hafife alma çünkü yenilir yutulur değildir benim kalemim!

Hüzünlerimin ağzı var dili yok
Floresan buğusunu rakı sanıyor hala sarhoşluğum
Kolonya ikram ediyorum yangınlarıma
Perşembe günleri düzenli olarak kundaklanıyor çocukluğum
Can atıyorum uçurumlara
Uçurtmalarımı binlerce şiirdir anmıyorum
Annemin en sevdiği şarkıymış düşük yaptığı çığlıklar
Babamın göğsünde taşıdığı tek kurşunmuşum
Titremiş belli ki tetiğin ayazında çıplak parmaklar
O yüzden doğduğumdan beri kekeliyorum
Zulalarken dumanı üstünde düşlerimi yastığımın altına
Nevrolojik bulgular saptıyor rüyalarımda doktorlar
Uyanıkken gördüğüm hayal(et)inin geceliğinde sabahlıyorum
Bu deliler neden inanmıyorlar sence bana?
Ruhumu beyazlatmıyor işte dağ esintili deterjanlar
Mandallar yanaşmıyor ipuçlarıma
Vücudumu cinayetimin avlusuna asıyorum
Öyle çok ölü bulundum
Ve öyle çok tebeşirle çizildi ki cesedimin etrafı
Artık mezara bile koyulmuyorum
Cenazelerimde hep önlerde saf tuttu Tanrı
Beni mi soruyorsun? Ben yanaklarımdaki kör kuyuya
Toprağın gözyaşlarını gömüyordum
Sen mi? Ne mi yapıyordun?
Mezarımın kenarına esirgediğin dualarını iliştiriyordun
Evet meşguldün seni hiç suçlamıyorum
Her öpüştüğün adam yalan aşılıyordu dudaklarına
Midem kaldırmıyor ama anlıyorum!

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Düş'{Üş}Ler ~ Öteki kapımdan gel bunu açamazsın Eski gözlerinle gel öldürmek vakti gel Hem tetik bulun ardında biri olmasın Hanidir ben bu evde saklanıyorum Adımı değiştirdim başka adla yaşıyorum Gece gündüz siyah gözlük takıyorum Öteki kapımdan gel bunu açamazsın Sabaha karşı gel bütün gözlerinle gel Panjurların gerisinde kararıyorum İçimde belalar doğuyor sonbahar doğuyor Telefonda sesini tanıyamıyorum Yüzün parmaklarımdan akıp kayboluyor Böyle hep birşey kopuyor birşey kırılıyor Sabaha karşı gel eski gözlerinle gel Öteki kapımdan gel bunu açamazsın Hem tetik bulun ardında kimse olmasın Artık hiç kimse beni yaşamıyor Aşklarımı büyük kemanlarla çizdiler Korkularım oldum bittim kimsesizdiler Yanlız bir mısra mıyım ıslanıyorum Bir revolver romanımı tamamlıyor Oyun bitti bütün ışıklarımı söndürdüler Yokmuşsun gibi gel öldürmek vakti gel Öteki kapımdan gel bunu açamazsın Üzerime kilitleyip mühürlediler Hem tetik bulun ardında biri olmasın

08-26-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Düş'{Üş}Ler ~ bir şehre düşmüştüm, yollarım uzaktı yollarından yoktun yokluğunu doldurdum içime, sana geldim bir şehre düşmüştüm, yollarım yakındı yollarına yoktun yokluğunu bıraktım o şehre gülüşünü bıraktım gözlerini bıraktım ellerini bıraktım saçlarını bıraktım hayır, sıkılma teker teker yazacağım bıraktıklarımı sana olan inancımı bıraktım ben o şehre bana değer verdiğine olan inancımı bıraktım suskunluğumu bıraktım kelimelerimi bıraktım seni ne kadar çok sevdiysem, senden ne kadar çok nefret ettiysem hepsini bıraktım hayal kırıklıklarımı bıraktım en ortasına en ortasına gidişlerini bıraktım umarsızca, düşünmeden, önemsemeden canımın yanışını, öylece gidişlerin vardı ya senin; hepsini bıraktım o şehre kızmadım bu kez kızgınlığım saman aleviydi benim öfkem silinirdi şakaklarımdan eski bir fotoğramıza ne zaman baksam kokun geçse burnumun ucundan içim sızlar ağlardım ben senin için ağlardım öyle içten bu kez ben kızmadım sahiden bin parça oldu içim kırılmak değil bu tuzla buz olmak düşündüğün şeyin gerçek olduğunu anlamak 'idrak' ateşiyle yanmak

08-26-2012	#3
Prof. Dr. Sinsi	Düş'{Üş}Ler ~ Sana bugün bir tabla aldım yüzümde izmarit izleri… sana bugün bir tabla aldım yarım içtiğimiz sigaralar için teypte meleğin dansı, belini kavramış bileğim ve boynumda soğuk öpüşlerin aynı melodinin yüz yetmiş üçüncü tekrarında aynı hayal aynı yüz küflü kolye(n) nem ve yaprak aynı ölümün tekrarında farklı bir intihar için sana bugün yeni bir hayat aldım mutlu olabilirsin kırmızı mum var ! ve önümde bir yaprak yerine sırtımda terlemiş atlet peşin sıra ıslak adımlarla banyodan odana uzanan o ince koridorda yumuşak dudakların için koşan bir adam… devam et şarap şişeleriyle sevişmeye yelkovanın akrebini kefenlemeye ve narkoz yemiş muhabbet kuşunu susturmaya teypte meleğin dansı nasıl olsa! derinliğinde kaybolmuş hayal, gül yüzlü hayal, su berrağı hayal, hatırla bir hayal vardı bizim olan pencereye yansıyan siluet ve siluete tutunmuş göğüslerinde başucu şarkıları mutlu olabilirsin leke var mavi var kaçış var! ve ölümün girdabında sancı, biriktirdiğimiz sana bugün oyuncu bir bakış aldım sahnede alkış, perdede kan sana bugün oyuncu bir bakış aldım yazdığımız senaryolar için “adem” yazıp “havva”da yarım kalan bir çok buruşuk kağıt gibi satır aralarına sığdırdığımız aşk kadar hüzünbaz ve bir işçinin yüzündeki alçı tozu gibi beyaz ve yorgun ve ağır ve aksak ve hiç onure edilmemiş diyalektiklerimiz kadar paramparça kalktığın şah aştığın engel bendim mayıstım hazirandım temmuzun ortasıydım yarım bıraktığın senaryolarda yarım bastığın izmarittim ben tablanda can çekişen duman kadar hissiz sana bugün oyuncu bir bakış aldım ağustosu terk edip eylüle koşarken alkışlanacağın kuru kalabalığın olmak için omzuma dayadığın başına yumuşak bir göğüs ve evcilik için doktor kalbine kaçırdığım bir çuval cesaret olmak için anlıyor musun? bu kahrolası avuçlarında dinlediğin melodi bendim ben! teypte meleğin dansı, kırmızı mum, oyuncu bir bakış, sahnede alkış, perdede kan, tablada izmarit birkaç boktan söz diziminde Tanrı ve göğsüne iliştirilmiş buruşuk son : “yumuşak dudaklarında felçli bir aşkın saçlarını ateşe verdiler senin göğüs uçların bunu anlamaya yetmeyecek”

08-26-2012	#4
Prof. Dr. Sinsi	Düş'{Üş}Ler ~ Çöpü boylayan mektuplarımı yapıştırıyorsun eklem yerlerinden Kemikleri kırık kâğıtlarda okunmaz halde kelimelerim Harflerim bir bir düşüyor ellerinden Sakın hafife alma çünkü yenilir yutulur değildir benim kalemim! Hüzünlerimin ağzı var dili yok Floresan buğusunu rakı sanıyor hala sarhoşluğum Kolonya ikram ediyorum yangınlarıma Perşembe günleri düzenli olarak kundaklanıyor çocukluğum Can atıyorum uçurumlara Uçurtmalarımı binlerce şiirdir anmıyorum Annemin en sevdiği şarkıymış düşük yaptığı çığlıklar Babamın göğsünde taşıdığı tek kurşunmuşum Titremiş belli ki tetiğin ayazında çıplak parmaklar O yüzden doğduğumdan beri kekeliyorum Zulalarken dumanı üstünde düşlerimi yastığımın altına Nevrolojik bulgular saptıyor rüyalarımda doktorlar Uyanıkken gördüğüm hayal(et)inin geceliğinde sabahlıyorum Bu deliler neden inanmıyorlar sence bana? Ruhumu beyazlatmıyor işte dağ esintili deterjanlar Mandallar yanaşmıyor ipuçlarıma Vücudumu cinayetimin avlusuna asıyorum Öyle çok ölü bulundum Ve öyle çok tebeşirle çizildi ki cesedimin etrafı Artık mezara bile koyulmuyorum Cenazelerimde hep önlerde saf tuttu Tanrı Beni mi soruyorsun? Ben yanaklarımdaki kör kuyuya Toprağın gözyaşlarını gömüyordum Sen mi? Ne mi yapıyordun? Mezarımın kenarına esirgediğin dualarını iliştiriyordun Evet meşguldün seni hiç suçlamıyorum Her öpüştüğün adam yalan aşılıyordu dudaklarına Midem kaldırmıyor ama anlıyorum!