Eylül Ve Serseri Yalnızlıklar

olur ya merak edersen bu aralar beni
bil ki inceden inceye sızlıyor bu yürek
incinmiş gözyaşları terk ediyor
gözlerimi durmaksızın
suskun ve küskün
izler çoğalıyor yüzümde
ve öteleri olmayan iskelede
her mevsim biraz daha ölerek
bıkmadan usanmadan bekliyorum seni

her gün yeni bir güneş doğuyor
omuzlarımdaki dağın ardından
o bana - ben ona küskün
fener adasının ardından
kızıl kızgınlığını kusarak
hiç konuşmadan gidiyor sonra
ve zincirlerinden kurtulmuşçasına
tüm serseri yalnızlıklar
kuruluyor gecemin sofrasına

sonra mı
her kadehi sevdana değer acılara kaldırıyorum
her yudumda biraz daha yanarken boğazım
biraz daha ayılıyor kayıp zamanlara
rötarlı pişmanlıklarım

böyle işte can özüm
anlayacağın dört bir yanın deniz olsa da
sönmüyor - devam ediyor alev - alev özlemin
ve istesem de
küllenmiyor sevdan yüreğimde
küllenmiyor uğruna öldüğüm
K Ü L L E N M İ Y OR