Yaqmaq Zamanı

Sen nasıl görünmüşsünNe kadar da büyük,ne kadara da kocaman gözlüklerim varmış meğerNasıl da büyütmüşüm seni gönlümde seni
Dev sandığım bir cüceymiş yüreğin oysaKüçük gelirim derken sığmamışımHani hep bir kaybeden muhasebesi yapılır Ben pek hazetmem bilirsinYa da bilmem bilirmisinAma şöyle bir düşündüm de benden ne esirgediysen sen iki katını kaybetmişsinÇünkü ben senin tam iki katınmışımYüreğim yüreğinin,cesaretim cesaretinintam iki katıÖyleymiş yaniŞöyle bir çekilip beş adım geriden baktınmı meğer ortadaymış manzara
Sen esirgediklerinle kalakaldınGünaydınBenimleyken devdin sen Yüreğimdeyken koskoca bir devdinİlizyonmuşsun oysaSihir bendeymişÇözdüm sonunda ve üzüldüm adınaÇünkü gördüm ki - hani şu beş adım mesafeden -seni kimse yüreğinde böyle devleştiremez Artık ebediyen cücesin ve inan kimi inandırmaya çalışsan aksine beni koyacaklar aklına
Göreceksin bir gün göreceksinBirgün sen de manzarayı beş adım geriden izlemeyi öğrenecek ve beni göreceksinOzaman bütün boşvermişliklerin çıkacak karşına Sonra kırılmış umutlarım ve elimde büyük bir çakmakSenden bile büyükSen tam da görebilmişken yüreğimin hacmini ve almak isteyecekken tam da eski yerini ateşe vereceğim bütün resmiBeni,seni,diğer görüntüleri ne varsa tertemiz edeceğim Geriye bomboş bir çerçeve kalacak tablodan ve fırçalar benim elimdeSence tekrar çizsem nereye koyardım seni yüreğimde?Ya da çizermiydim tekrar seni?
İşte en son bu sorunun cevabını aradım ve en son bunları düşündüm
Son olmasını umduğum bir karar aşamasında şimdi seni tanıyan,bilen,seni düşünen,senle yaşamış bütün organlarım,somut ve soyut herşeyim karar aşamasındaSanırım yakmak zamanı artık ve sanırım sorumun cevabıHiç sanmam!

paylaşım için teşekkürler

teşekkürler