İkimizin Toplamı Hiç ^Biz^ Etmedi Ki....

Sürekli tekrarladığım cümleler daha cesur bugün
Ve kendinden aciz bir ben
Dilime kimsesiz sözler bulaştı
Darmadağınım
Hayatımı özet geçmeliyim
Uzatma ! uzatmamalıyım
Karmaşığın dibine vurmalıyım

Teşhisi konulmamış yanılgılar içinde tutsaklığım
Gel- Gitler akıtıyorum ömürlük nehrime
Susmalıyım!
Hayır devamı olmalı

Üşüyorum, üşüdükçe uzuyor gece
Ve gece üşüyor benimle
Sis çöküyor içime, ve ardından çenem düşüyor
Korkuyorum aynadaki yüzümden
Ve aynadaki korkaklığımı görmekten
Korkuyorum düşüncelerimden

Bir yerinden tutmak istiyorum zamanı
Zaman parçalanıyor avuçlarımda
Bir seni ve bir beni topluyorum sadece kelimelerde “biz” oluyoruz
İkimizin toplamı hiç “biz” etmedi ki
Belki ben bir hiç veya biz dediğimiz şey bir “hiçti”
Bizi esir aldım içime, ve karanlığa gömdüm
Şehir sustu, insanlar sustu
Susmalıyım

Dilim belki anlaşılmaz halde ama ıslıklarım bir çığlık
Çıkar içimdeki çığlıkları!
Emanetçi cümlelerimi alır o zaman susarım belki

Şimdi iki kuruşluk uykularıma geri dönmeliyim
Çığlıklarım ne zaman uyanır bilinmez
Sen en iyisi mi tekrar göm çığlıklarımı içime