Sen Sen Sen

Sen Sen Sen


Bir dağ başı yalnızlığı yaşıyorum yeniden,

Dağ başı yalnızlığı ölümden beter

Hiç kimse aramasa sormasa beni

Sen gelsen yeter


Huzur ellerinin güzelliğidir

Gözlerin karşımda mutluluk denizi

Her sabah soframızda ekmeğimizi

Sen bölsen yeter


Yüreğim seninle yaylalar kadar serin

Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam

Yayla dumanı gibi gözlerime her aksam

Sen dolsan yeter


Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm

Bende sabır sende naz

Gündüzünden vazgeçtim düşümde biraz

Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter


Duymasa da hiç kimse şâir gönlümün,

Sende karar kıldığını

Ve içimin şerha şerha yarıldığını,

Sen bilsen yeter


Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi

Çıkıp gelsen uzaklardan korkulu ürkek

Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek,

Eğilsen yeter


Yavuz Bülent Bakiler