Vardar - Makedonya

Vardar - Makedonya[/b]


A BRE VARDAR !!!

Uzun, uzun ıslık çalarak yanımdan geçerken sanki yüzlerce tanıdık yüz ve bir o kadar el sallandı banaBir şehir geçti,bir dünya devrildi hemen yanı başımdan ve bir hoş oldu içimve ben yine yollarda ve ben yine gölgemden bir adım öne geçme çabasında

Yunanistanın sınır kasabalarından Polikastro dan Makedonyanın sınır kasabası olan Gevgeliyaya yürüyorumYaklaşık 17 km yürümem gerekiyor ve en kestirme yol tren yoluTren yoluna paralel gidiş istikametime ters akan ovası meşhur “vardar” nehri,uçsuz bucaksız ormanlar dağlar ve ormanda keçiboynuzu yemişleriYolculuk biter mi?Mehter takımı gibi iki ileri bir geri,beşyüz metre yol yarım saat mola! Nehirin hemen yanı başına uzanıp bildiğim bütün türküleri avaz avaz söylemek de işin cabası,bir heyecan bir zevk deme gitsinKaradeniz de yeşilin bin bir tonunu bulmuşlar, burada da bulunabilir Bazı yapraklar kurumaya yüz tuttuğu için kırmızının bütün tonlarını tek ağaç üzerinde görebilirsinizHatta yeşilin nasıl kırmızıya dönüştüğüne de şahit olabilirsiniz

Öğleden sonra başlayan yolculuğum gece saat onbirbuçuğa doğru ancak gevgeliya sınırlarına ulaşabildimTam geçmem gereken bölgede elliye yakın çadırla çingeler yerleşmiş ve ben aralarından geçmeye çekiniyor ve biraz uzaklarında mola veriyorum

Uzaklardan akerdeon eşliğinde müthiş bir şarkı duyuluyorDilinden analamasam bile o kadar aşk ayrılık hastret kokuyorki hissetmemek mümkün değil,ve tarih 28 ağustos 1988 ve ben eski yugoslavya-yunanistan sınırındayım saat 2355 ve ben sadece ileride oğluma değil ama torunumu kucağıma alıp haritada yerini işaretleyip “bak oğlum deden falan tarihte saat tam 2400 de bu noktada “vardar” nehrine girdi “diyebilmek için soyunup o buram buram aşk şarkıları arasında Vardar nehrine giriyorum hem de anadan doğma

Uyku tulumumu topladıkdan sonra Gevgeliya merkezine girdimUfak bir pazaryeri ve genelde giysi kol saati salam sosis peynir ve oyuncak satanlar varÖyleki satıcıların yüzünde zorunlu kurulan bir Pazar ve malını satmak istemeyen satıcı görünümünde birileri,bizler gibi bağırtkanlar yokAvuç içi kadar Pazar ve bir avuç esnaf ama sekiz on kadar Pazar polisi varİri yarı göbekli olanına “Türk” olduğumu söylediğim zaman yüzü yumuşuyor geniş bir kucak hareketi ve “abe gardaş komşu bre” diyor ve İbrahim Tatlısesin “eminem “türküsünden birkaç cümleyi rastgele okuyor

Buradan Üsküpe giden ilk otobüse biniyorumOtobüsün içi gençlerle dolu ve hemen hepsi civar üzüm bağlarında günlükçü olarak üzüm toplamışlar ve şimdi ceplerinde emeklerinin karşılığı ve yüzlerinde sevdiklerine kavuşma heyecanıyla deyim yerindeyse panayır otobüsü neşesiyle yol alıyoruzOtobüstekilerin Türk olduğumu öğrenmeleri heyecanlarını biraz daha artırıyor kimisi “Emrah” kimisi “Ceylan” kimisi yine “İbrahim Tatlıses” ten bişeyler okumaya çalışarak bana jest yapmaya çalışıyorlarFarklı bir duygu ,ben onlar veya onların sanatçılarından haberim bile yok ama onlar bizimkileri neredeyse ezbere biliyorlar

Otobüsteki hemen herkesle vedalaştıktan sonra köprüde indimDediklerine bakılırsa “bit pazarı” yanlış duymadınız okunuşu aynı “bit pazarı” görmeye değer bir yermişKöprüye paralel ilerleyen caddede dondurma büfeleri falan var ve bu büfelerde çalan müzikler yine hepsi Türkiyeden ve neredeyse kendinizi Anadolunun herhangi bir yerinde hissediyorsunuzTam karşınızda Yugoslav alfabesiyle bir yazı çıkıyor “Recebin Gahfesi” “Ramadanın yeri”gibi

Bir bardak çay içmeye giriyorsunuz duvarda koskoca bir “boğaz köprüsü “ afişive içeride bir türkü “Yüksek yüksek tepelere kız vermesinler”

Tanrım!

Kimsenin burnunu durup dururken sızlatma,titreyen dudakları ve kısılan kirpikleri arasından iki damlada olsa gözyaşını öyle yuvarlatma,çayına iki şeker katma çabasında olanları boğazında kocaman bir düğümle kendini karıştıranları çok görme,sana sığınır yine sana yönelir senden af dileriz Amin Vardar 1988