Vay Ahlaksızlar!..

"Komando Ayvaz"ın yarattığı son "orospular krizi" toplumsal bir infiale dönüşünce insan ister istemez, şu ahlak meselesini yeniden sorgulamaya başlıyor Acaba Can Yücel ustanın dediği gibi "Ahlakça çok düşkünleştiğimiz için mi ahlaka çok düşkün bir toplum haline geldik şu sıra?"
Her Allanın günü, televizyonunda Kemal Sunal'ın aynı türden küfürlerine kahkaha atıp, eğlenen bir toplum, aynı ayrıcalığı devletin bir bakanından niye esirgedi dersiniz?
Bakanlara yakıştıramadığı için mi?
Yoksa, "Ele güne rezil olduk Bizi Avrupa Topluluğu'na da almaz bunlar şimdi" kaygısından mı?
Bayanlara hakaret konusunda bu denli hassas bir kamuoyu vardı da, niye Ersin Taranoğlu, Başbakan Çiller için "Onun kafasında seksten başka birşey yok" dediğinde yaprak kımıldamadı
Üç yabancı milletvekili ile bir yerli başbakan arasındaki fark, kısmen, bizim yabancılar karşısında duyduğumuz "aşağılık kompleksi" ile ilgilidir Mesele, "Ne ayıp, centilmen bir erkek kadınlara böyle hakaret etmez" itirazı değildir Mesele, "Eloğlu, şimdi bize ne gözle bakar" meselesidir
Aile içinde dayak, tecavüz, şiddet, işkence herşey mubahtır, ama komşumuz duyar ya da görürse utanırız Gururumuz incinir "Konu komşu ne der" kaygısı, ayıbın kendisinden daha ağır bir yüktür
Meclis'te küfretmek serbest; yayınlanması yasaktır Genel Kurul'da uyuyabilirsiniz, ama uyurken görüntülenirseniz, "etrafa ayıp olur" Meclis'in de itibarı zedelenir
Hayatımızı bir "vitrin"de tüketmeye başladığımızdan beridir bir plastik mankene döndük Dükkanı pislik götürüyor ama biz vitrinde gözkamaştırıyoruz Raflarda farelerin gezinmesi önemli değil, ama mankenin elbisesi ütüsüzse "çok ayıp"
Bekir Kutmangil'i 7 milyon liraya adam tutarak öldürttüğü iddiasıyla gözaltına alınan İbrahim Cici, kendini savunurken "Bekir de beni vurdurmuştu Tedavi olurken pantalon giyemiyordum, bana etek giydirdiler Orada O'nu vurmak için kendi kendime ülkücü yemini ettim" diyordu Vurulmak ya da adam vurdurmak bir ahlaki sorun değil ama tedavi süresince etek giymek, bir namus meselesi
"Vitrin"in önemini daha iyi ne anlatabilir?
Aynı bakış açısını, geçenlerde kendisini Rock Hudson'a benzetti diye en yakın arkadaşını kurşunlayan bir işadamında görmedik mi?
Tıpkı savaş kaybetmiş bir ordunun daha yüksek sesle kahramanlık marşları söylemesi gibi, toplumsal ahlak irtifa kaybettikçe, namus çığırtkanlığı kulakları tırmalamaya başlıyor
Sokaklarında fuhuşun kol gezdiği bir ülkenin halkından "fahişe" suçlamasına bu denli tepki gelmesini başka nasıl açıklayabiliriz?
Aktüel, geçen hafta sadece İstanbul'da piyasada 20 bin kadının müşteri aradığını yazdı Bu kaçak fuhuş piyasasında yaklaşık 1500 eşcinsel ve 1000'in üzerinde travesti olduğu tahmin ediliyor Bir o kadar da aracı-tellal
Her gece bu piyasaya konuk olan onbinlerce erkek zina nöbetindeyken, karıları evde Yalan Rüzgarı'nın içice geçmiş ilişkilerini biraz merak, biraz özentiyle seyrediyorlar Ebru Gündeş'in kocasını uyutup, evli sevgilisiyle buluşmasını anlatan "Yasak Aşk" klibine bayılıyorlar Gece olunca da yatak odasından gizlice Yıldo'yu arayıp, erotik sohbetler yapıyorlar
Koca, eve döndüğünde belki perdeyi açık bıraktı diye, belki başını örtmedi diye karısını dövüyor Sonra karı-koca sabah kahvaltısında, gavura "fahişe" dedi diye "ahlaksız bakan"a verip veriştiriyorlar
Böylece arınıp, temizleniyorlar
* * *
Ahlak meselesi, çözümü zor bir denkleme dönüşüyor Örneğin, genelev ahlaksızlığın, Refah Partisi ahlakın tapınağı sayılıyor Sonra bir bakıyorsunuz İstanbul'un vesikalı fahişelerinin bulunduğu semtte kamuoyu yoklamalarından Refah Partisi çıkıyor
"Sermaye"leri işleten Manukyan, diğer "sermaye"darlar arasında vergi rekortmeni oluyor Buna karşın, Refah Partisi, Bosna için toplanan paraları partiye yamamak iddiasıyla soruşturuluyor
Parayla, imanın kimde olduğu belli olmuyor
Toplum, sapıklara yönelik linç törenlerinde günah çıkarıyor Terbiyesiz bakanlara saldırıp, aynaları kırarak, içimizdeki şeytanı taşlıyoruz
Ahlak düşkünlüğü, ahlaka düşkünlük yaratıyor Yenildiğimiz bir savaşta hep bir ağızdan bağıra çağıra kahramanlık marşları söyleyerek bastırıyoruz vicdanımızın sesini Pantalonlarımız ütülü, lakin irin paçamızdan akıyor