Yağlı Güreş

Deste Boy


Yağlı güreş, geleneksel bir Türk sporudur Güreşçiler vucutlarına yağ sürerek güreştikleri için bu şekilde adlandırılır Er Meydanı denilen alanlarda yapılır
Güreşçilerin vucutlarının yağlanması nedeni ile birbirlerini tutmaları zorlaştığından, büyük güç ve ustalık gerektiren bir spordur
Bugün resm müsabakalarda yeralan Serbest ve Greko-Romen güreş türlerinin dışında, sırf mill geleneklerimiz arasında yeralan yağlı güreş ise, Türklerin Anadolu'dan Rumeli'ye geçtikleri tarihten beri memleketimizde yapılagelen bir güreş türüdür Bugün, yurdumuzda yağlı güreş, düğünlerin, panayırların, mola veren asker birliklerimizin en önemli eğlencesidir
Her yıl, haziran ayında Edirne'nin Sarayiçi mevkiinde yapılan tarih Kırkpınar güreşleri, Süleyman Paşa komutasında, bir gece Çanakkale Boğazını geçerek, Gelibolu'ya çıkan ve Rumeli fetihlerine katılan Müslüman kırk Türk yiğidinin hatırasını anmak gayesiyle yapılmaktadır
Pehlivan
Selçuklular zamanında kahramanlık gösteren savaşçılara, üstün başarı kazanan atıcı, güreşçi, gürzcülere pehlivan denilse de, bu sıfat 16 yy başlarında yalnız sporcular için kullanılmıştır Pehlivan deyiminin bu anlamda kullanılışı Sultan II Mahmut devrinin sonuna kadar sürmüştür
Türkler, erkeği, kadını ve çocuğuyla güreş sever; ruhlarındaki savaşçı duyguların da etkisiyile güreşçiye saygı duyar ve pehlivanlara ayrıcalık tanırlar Güreşçiye karşı duyulan sevgi ve saygı, pehlivanların güçlü kuvvetli, vücut yapısı ve adaleleri gelişmiş, sağlıklı görünümlü insanlar olmasından kaynaklanır Pehlivanların kahraman, yiğit, doğru ve mert, 'eline, beline ve diline sahip' insanlar olduğu düşünülür
Osmanlılar zamanında saray dışında yapılan güreş müsabakaları; panayırlarda, düğünlerde, bir hayır kurumu yararına veya bu işi meslek edinmiş kişilerin özel yer ve salonlarında yapılırdı Ayrıca düğün ve Ramazan güreşleri adı altında düzenlenen etkinlikler de yapılmıştır

Kaynak : Wikipedia