Mükemmel Bi Hikaye..

Ortaokulda okuyan ve kısa bir süre önce annesini kaybeden genç,babasıyla
birlikte yaşıyordu

Babasıyla aralarında çok güzel bir dostluk vardıGenç
okulun futbol takımındaydıTakımdaydı ama, ufak-tefek yapısı ve
tecrübesizliği sebebiyle hoca ona bir türlü maçlarda görev vermiyordu

Bu yüzden her zaman yedek kulübesinde otururdu
Buna rağmen babası hiçbir maçını kaybetmez ve her zaman ayağa kalkar
tezahürat yapardı

Liseye başladığında yine sınıfın en sıska öğrencisiydiFakat babası onu hep
futbol oynamaya
teşvik etti;bununla birlikte,eğer istemezse oynamayabileceğini de
belirttiDelikanlı futbolu
seviyordu ve takımda kalmaya karar verdiHer idmanda elinden geleni yapıyor
takımın as
oyuncusu olmaya gayret ediyorduAma sürekli yedek kulübesinde oturmaktan
kurtulamadı

İnançlı babası tribünde her zaman ki yerini alıp oğlunu
desteklemek için tezahürat yapmaya devam ediyordu

Genç üniversiteye başladığında futbol onun için önemini kaybetmeye yüz
tuttu,ama yine de
elinden geleni yaptıHerkes onun okul takımına giremeyeceğinden emin olsa da
o bunu başardı
Takımın antrenörü onu listeye dahil ettiğini,Çünkü her idmana yüreğini
koyduğunu ve takımın
diğer üyelerini de şevke getirdiğini itiraf etti

Takıma girebildiği onu o kadar
heyecanlandırdı ve sevindirdi ki ,soluğu en yakın telefon kulübesinde aldı
ve babasına müjdeyi
verdiOnun bu başarısına sevinen baba mutluluğunu paylaştı ve kendine
maçların sezonluk
biletlerini göndermesini istedi

Üniversitede dört yıl boyunca hiçbir idmanı kaçırmayan genç,ne yazık ki
hiçbir maçta oynayamadı
Futbol sezonunun sonlarına doğru,büyük bir eleme maçının idmanı için sahaya
çıkmaya hazırlanan
gencin yanına, elinde telgrafla antrenörü geldiDelikanlı telgrafı okuyunca
ölüm sessizliğine
büründüGüçlükle yutkunarak hocasına şunları söyledi

"Bu sabah babam ölmüş izninizle bu gün idmana gelmesem?"

Hocası onun şefkatle boynuna sarıldı ve"bu
hafta dinlen evlat" dediVe cumartesi günkü maçada gelmeyi aklından
geçirme"

Cumartesi geldi çattı,ama okul takımının durumu hiçde iyi değildiMaçın
sonlarına doğru sessizce bir
kişi soyunma odasına girdi,formasını ve futbol ayakkabısını giyip sahanın
kenarına çıktı

Babası ölen ufaklıktı bu!

Antrenör ve oyuncular bu azimli arkadaşlarını bu kadar kısa sürede tekrar
aralarında görmekten son
derece şaşkındılar

Hocasının yanına giden genç "Lütfen izin verin oynayayım" dedi

"Bu gün oynamak zorundayım"

Hocası önce onu duymamış gibi davrandıBöylesine zor bir eleme
maçında takımının en kötü oyuncusunu sahaya çıkarmasına imkan olmadığını
düşünüyorduAma genç o
kadar ısrar etti ki,sonunda ona acıyan hocası razı oldu:"Peki,oyuna
girebilirsin"

Gencin oyuna girmesinin üstünden çok geçmemişti ki,hem hoca,hem oyuncular
hem de arkadaşları
gördüklerine inanamadılarDaha önce hiç oynamamış bu meçhul ufaklığın her
hareketi harika,attığı
her pas isabetliydiKarşı takımın oyuncuları onu durduramıyorduKoşuyor pas
veriyor, savunmaya
geçiyor ve maçın yıldızı gibi parlıyorduSonunda gencin takımı aradaki farkı
kapattı,nihayet atılan
gollerle de beraberliği yakaladıVe son saniyelerde
ufaklık topu tek başına sürükleyip herkesi geçti ve galibiyet golünü
attıMaç bitmişti,okulun taraftarları sevinç çığlıkları atıyor,arkadaşları
ufaklığı omuzlarında taşıyordu

Seyirciler stadyumu terk ettikten,oyuncular duşlarını alıp soyunma odasına
boşalttıktan sonra,takımın
hocası ufaklığı bir köşede tek başına sessizce oturduğunu fark etdiYanına
gidip "Evlat,inanmıyorum
Bu gün bir harikaydın" dedi"sana ne oldu bunu nasıl yaptın anlat bana
"dedi
Hocasına bakan genç gözleri dolu dolu şunları anlattı:
"Babamın öldüğünü biliyorsunuz

Peki onun gözlerinin görmediğini de biliyor muydunuz?"

Delikanlı güçlükle yutkundu,Gülümsemeye çalıştı

"Babam bütün maçlara geldiÇünkü görmediği halde beni desteklemek istiyordu
Ve ilk defa
bu gün beni görebilirdi

Ben bu fırsatı kullanmak ve oynayabildiğimi ona
göstermek istedim!

o babanin ellleri ayaklari opulur bu kadar destege baska kim verebilir