Yoklugun(d)a Savruldum...

**gülgüzeli** · 07-01-2008

Yokluğunda genişledim / hiç olmadığım kadar yok oldum yanılgılar da kaldı yitik hayallerim ; hiç kimsenin haberi olmadı tüketilen bir bedenin içerisinde öylesine tutuklu kalışımın bir sebebi olmalıydı bedeli yokluktu , yokluğundu

Yokluğuna savruldum , kayboldum yaşam sürecinde kalan unutulmuş anlardan çok avutulmuş yıllar oldukça ; rüzgarlara bıraktım masum umutlarımı ; hiç olmadığım kadar varlığından yokluğuna kaydım ben bu yaşam oyununa hiç alış(a)madım

Yokluğuna vuruldum ; kimseler acımı duymadı , inan hiç kimseler kurşunumu çıkaramadı Artık yokluğuna alışmalıyım değil mi ?

“yokluğun, varlığına kavuşmak için ödediğim en ağır bedeldir hayalin avutmaz artık”

Yokluğunun bir başka adıdır ; kendime kalışlarım , yanılışlarım bir sıcak kahve yudumlarken içimden akan senin hasretliğindir ; çaresizliğimin çırpınışıdır artık anlamalısın ; varlığından öte yokluğun felakettir içimde dirilmelisin !

Yokluğunu , yokluyorum yanaklarımdan süzülen yağmur damlacıklarına tutunuyorum düşüyorum ! pırıltılı sözcüklerle gel(e)miyorum ; yokluğundayım , çokta sevin(e)miyorum

“ dudak kıvrımlarında adını sayıklıyorum defalarca / hayaline saldırıyorum”

Yokluğunla boğuşuyorum her gece tükenmeyen sancıların girdabında çoğalıyorum anlıyorsun değil mi ? yakıcı yokluğuna bir kibrit çöpü daha ekleniyor , yanıyorum gözlerimi sende açıyorum ; artık yeter sevgilim !

yokluğuna dayanamıyorum

Yokluğundan da uzaklaştım ; artık boşluktayım ,savunmasızım hani bir kere gelsen , hani yalanda olsa bir gülsen ömrümü sererdim ayaklarına ; bütün yıldızlardan taç yapardım yalan(ım) yok ! korunmasızım ; başım dönüyor tutunamıyorum hiçbir şeye

“ sen beni nerden bileceksin benden çok varlığına , yokluğun ağlıyor ! ”

yokluğunda bir seher vaktindeyim ; her şeyin bir o kadar uzağında peşine takıldığım her rüzgarla savruluyorum takıldığım her dikensiz gül kokunla bezenmiş , umarsızca alay ediyorlar söylesene ey sevgilim ! suçum neydi benim

varlığına kavuşmak adına , yokluğuna daldım affet sevgilim , olmadı ! yapamadım ; anlayacağın kaybettim

/ zorçok zor
anlayacağın / ama boşver anlama sen yine de ,
yokluğun , uzun bir sessizlik gibi
çöküyor ya gecelerime , inan gündüzleri unutuyorum ;
bastığım zeminler yokluğunu anlatıyor ,
kazımışım bir kere yüreğime varlığını /olmuyor
yokluğunla hiç mi hiç yaşanmıyor /

alıntı

07-01-2008	#1
gülgüzeli	Yoklugun(d)a Savruldum... Yokluğunda genişledim / hiç olmadığım kadar yok oldum yanılgılar da kaldı yitik hayallerim ; hiç kimsenin haberi olmadı tüketilen bir bedenin içerisinde öylesine tutuklu kalışımın bir sebebi olmalıydı bedeli yokluktu , *yokluğundu* Yokluğuna savruldum , kayboldum yaşam sürecinde kalan unutulmuş anlardan çok avutulmuş yıllar oldukça ; rüzgarlara bıraktım masum umutlarımı ; hiç olmadığım kadar varlığından yokluğuna kaydım ben bu yaşam oyununa *hiç alış(a)madım* Yokluğuna vuruldum ; kimseler acımı duymadı , inan hiç kimseler kurşunumu çıkaramadı Artık yokluğuna alışmalıyım değil mi ? “yokluğun, varlığına kavuşmak için ödediğim en ağır bedeldir hayalin avutmaz artık” Yokluğunun bir başka adıdır ; kendime kalışlarım , yanılışlarım bir sıcak kahve yudumlarken içimden akan senin hasretliğindir ; çaresizliğimin çırpınışıdır artık anlamalısın ; varlığından öte yokluğun felakettir içimde dirilmelisin ! Yokluğunu , yokluyorum yanaklarımdan süzülen yağmur damlacıklarına tutunuyorum düşüyorum ! pırıltılı sözcüklerle gel(e)miyorum ; yokluğundayım , çokta sevin(e)miyorum “ dudak kıvrımlarında adını sayıklıyorum defalarca / hayaline saldırıyorum” Yokluğunla boğuşuyorum her gece tükenmeyen sancıların girdabında çoğalıyorum anlıyorsun değil mi ? yakıcı yokluğuna bir kibrit çöpü daha ekleniyor , yanıyorum gözlerimi sende açıyorum ; artık yeter sevgilim ! *yokluğuna dayanamıyorum* Yokluğundan da uzaklaştım ; artık boşluktayım ,savunmasızım hani bir kere gelsen , hani yalanda olsa bir gülsen ömrümü sererdim ayaklarına ; bütün yıldızlardan taç yapardım yalan(ım) yok ! korunmasızım ; başım dönüyor *tutunamıyorum hiçbir şeye* “ sen beni nerden bileceksin benden çok varlığına , yokluğun ağlıyor ! ” yokluğunda bir seher vaktindeyim ; her şeyin bir o kadar uzağında peşine takıldığım her rüzgarla savruluyorum takıldığım her dikensiz gül kokunla bezenmiş , umarsızca alay ediyorlar söylesene ey sevgilim ! suçum neydi benim varlığına kavuşmak adına , yokluğuna daldım affet sevgilim , olmadı ! yapamadım ; anlayacağın kaybettim / zorçok zor anlayacağın / ama boşver anlama sen yine de , yokluğun , uzun bir sessizlik gibi çöküyor ya gecelerime , inan gündüzleri unutuyorum ; bastığım zeminler yokluğunu anlatıyor , kazımışım bir kere yüreğime varlığını /olmuyor yokluğunla hiç mi hiç yaşanmıyor / alıntı __________________