George Carlin'in Yaşam Paradoksu

70 -80 li yılların amerikalı komedyeni George Carlin'in karısının ölümünden sonra söyledikleri;

Daha yüksek binalarımız, ama daha kısa sabrımız var;

daha geniş oto yollarımız, ama daha dar bakış açılarımız var

Daha çok harcıyoruz, ama daha az şeye sahibiz;

daha fazla satın alıyoruz, ama daha az hoşnut kalıyoruz

Daha büyük evlerimiz, ama daha küçük ailelerimiz;

daha çok ev gereçleri, ama daha az zamanımız var

Daha çok eğitimimiz, ama daha az sağduyumuz;

daha fazla bilgimiz, ama daha az bilgeliğimiz var

Daha çok uzmanımız, ama yine de daha çok sorunumuz;

daha çok ilacımız, ama daha az sağlığımız var

Çok fazla alkol ve sigara tüketiyoruz, çok savurganca para harcıyoruz,

çok az gülüyoruz, çok hızlı araba kullanıyor, çok çabuk kızıyoruz,

çok geç saatlere kadar oturuyor, çok yorgun kalkıyoruz,

çok az okuyor çok fazla TV izliyoruz ve çok ender şükrediyoruz

Mal varlıklarımızı çoğalttık, ama değerlerimizi azalttık

Çok konuşuyoruz, çok az seviyoruz ve çok sık nefret ediyoruz

Geçimimizi sağlamayı öğrendik, ama yaşam kurmayı öğrenemedik Yaşamımıza yıllar kattık, ama yıllara yaşam katamadık

Aya gidip gelmeyi öğrendik, ama yeni komşumuzla karşılaşmak için caddenin karşısına geçmekte sorunumuz var

Dış Uzayı fethettik, ama iç dünyamızı edemedik

Daha büyük işler yaptık, ama daha iyi işler yapamadık

Havayı temizledik, ama ruhumuzu kirlettik

Atoma hükmettik, ama önyargılarımıza edemedik

Daha çok yazıyoruz, ama daha az öğreniyoruz

Daha çok plan yapıyoruz, daha az sonuca varıyoruz

Koşuşmayı öğrendik, ama beklemeyi öğrenemedik

Daha fazla bilgiyi depolamak, her zamankinden daha çok kopya çıkarmak için daha çok bilgisayarlar yapıyoruz, ama gitgide daha az iletişim kuruyoruz

Zaman artık, hızlı hazırlanan ve yavaş sindirilen yiyeceklerin; büyük adamlar ve küçük karakterlerin; yüksek kârlar ve sığ ilişkilerin zamanıdır

Günümüz artık, iki maaşın girdiği ama boşanmaların daha çok olduğu, daha süslü evler, ama dağılmış yuvaların olduğu günlerdir Bu günler, hızlı seyahatler, kullanılıp atılan çocuk bezleri, yok edilen ahlakî değerler, bir gecelik ilişkiler, obez bedenler ve neşelendirmekten sakinleştirmeye hatta öldürmeye kadar her şeyi yapabilen hapların olduğu günlerdir Vitrinlerde her şeyin sergilendiği, ama depolarda hiçbir şeyin olmadığı bir zamandayız

Öyle bir zaman ki teknoloji bu mektubu size getirebilir, siz bu içselliği ya paylaşmayı, ya da sil tuşuna basmayı seçebilirsiniz

Yaşam, aldığımız nefes sayısıyla değil, nefesimizi kesen anların sayısıyla ölçülür