Umut Doğurmak İçin Hayatla Seviştim

**gülgüzeli** · 05-09-2008

Boşluğun korkunç karanlığında hızla yeniden düşüyorum

yalnızlıklarımı biriktiriyorum,bigün karşılığında hayattan yüzümü güldürecek şeyler alabilirim diye

yol ayrımlarında gözümü kapatıp öylece yürüyorum,düşünmeden çünkü aklımı kalbimin labirentinde kaybettim

o yollar bittiğinde napıcamı bilemiyorum, çoğu zaman geriye dönecek gücümde

olmuyor

çok yorucu,dikenli yollar çünkü

ve hep kendimi taşıyorum omuzlarımda bu küçük bedenim hayat kadar ağırlaşıyo o yollarda

ve hatta inanmak aptallığına kapıldığım insanlarıda taşıyorum

sinsice kanıma karışan,damarlarıma yürüyen zehir gibi bu hayata dair herşey; iyi kalpli bi aptalım ve beni sevdiğini söyleyen herkesi seviyorum

sonra kandırılmanın acısını başkalrını kandırarak çıkarıyorum

oysa çok uğraşıyorum ruhum kirlenmesin diye

tüm harcanmışlığına,kirletilmişliğine rağmen bu dünyanın, insan olduğunu unutmamaya çalışan biri olmayı başarabiliyor muyum?

yaşadım;derinden acılar solumayı

ve ihaneti

kimden ve nerden geleceği belli olmaz denilen ihanetleri bende yaşadım

en beklemediğim zamanda;benliğimi tümüyle açmışken hemde

ve bu yüzden hücrelerime kadar işledi ihanetin olmadık zamanda yakıp kavuran,yerle bir eden acısı

ve bende yaşadım;bir eli sımsıkı tutmuşken,ömrümün sonuna kadar beni bırakmayacağını düşünürken öylece birdenbire o elin kayıp gidişini, terkedilişin ince kederini yaşadım

geceyarıları uykuyu çoktan unutmuş gözlerim birer birer benden çekip gidenlere ağladı

o geceyarısı nöbetlerini bende tuttum

ve tüm ziyana uğramış herkes gibi bende bu dünyaya sayısız küfrettim

herkesin bilindik yada hiç bilinmedik acıları vardı ve hep olucaktı

haksızlığa uğradığımı dile getiremediğim,çaresiz payıma düşene razı olduğum zamanlarıda yaşadım

(ve yine sonunu getiremediğim sözler

)

aceleci bir tomurcuk gibi açılıverse hayat

yeniden ömrüme

mucize bi ışıkla siliverse yazgımdan

kötü biten herşeyi

duvarlar arasında sıkışmış yüreğimde

umut yeşerse yeniden

çocukluğumdan kalma gülücükler yerleşse

dudaklarımın kıyısına

gözlerimde parlayan gözyaşı değil

mutluluk olsa bu defa

ve bu gördüğüm son kabus olsa!

Alıntı

05-09-2008	#1
gülgüzeli	Umut Doğurmak İçin Hayatla Seviştim Boşluğun korkunç karanlığında hızla yeniden düşüyorum yalnızlıklarımı biriktiriyorum,bigün karşılığında hayattan yüzümü güldürecek şeyler alabilirim diye yol ayrımlarında gözümü kapatıp öylece yürüyorum,düşünmeden çünkü aklımı kalbimin labirentinde kaybettim o yollar bittiğinde napıcamı bilemiyorum, çoğu zaman geriye dönecek gücümde olmuyorçok yorucu,dikenli yollar çünkü ve hep kendimi taşıyorum omuzlarımda bu küçük bedenim hayat kadar ağırlaşıyo o yollarda ve hatta inanmak aptallığına kapıldığım insanlarıda taşıyorum sinsice kanıma karışan,damarlarıma yürüyen zehir gibi bu hayata dair herşey; iyi kalpli bi aptalım ve beni sevdiğini söyleyen herkesi seviyorum sonra kandırılmanın acısını başkalrını kandırarak çıkarıyorumoysa çok uğraşıyorum ruhum kirlenmesin diye tüm harcanmışlığına,kirletilmişliğine rağmen bu dünyanın, insan olduğunu unutmamaya çalışan biri olmayı başarabiliyor muyum? yaşadım;derinden acılar solumayı ve ihaneti kimden ve nerden geleceği belli olmaz denilen ihanetleri bende yaşadımen beklemediğim zamanda;benliğimi tümüyle açmışken hemde ve bu yüzden hücrelerime kadar işledi ihanetin olmadık zamanda yakıp kavuran,yerle bir eden acısı ve bende yaşadım;bir eli sımsıkı tutmuşken,ömrümün sonuna kadar beni bırakmayacağını düşünürken öylece birdenbire o elin kayıp gidişini, terkedilişin ince kederini yaşadım geceyarıları uykuyu çoktan unutmuş gözlerim birer birer benden çekip gidenlere ağladıo geceyarısı nöbetlerini bende tuttum ve tüm ziyana uğramış herkes gibi bende bu dünyaya sayısız küfrettim herkesin bilindik yada hiç bilinmedik acıları vardı ve hep olucaktıhaksızlığa uğradığımı dile getiremediğim,çaresiz payıma düşene razı olduğum zamanlarıda yaşadım (ve yine sonunu getiremediğim sözler) aceleci bir tomurcuk gibi açılıverse hayat yeniden ömrüme mucize bi ışıkla siliverse yazgımdan kötü biten herşeyi duvarlar arasında sıkışmış yüreğimde umut yeşerse yeniden çocukluğumdan kalma gülücükler yerleşse dudaklarımın kıyısına gözlerimde parlayan gözyaşı değil mutluluk olsa bu defa ve bu gördüğüm son kabus olsa! Alıntı __________________