Aynaya Bakmaya Cesareti Olan Varsa Buyursun!!!

Takvimler,

bir bahar güncesinin onaltıncı yaprağını gösterir

Yürekler,
bir zulüm sayfasının iç burkan noktasına gark olur

Sözler,
el etek çeker cümleden isyankâr ağıtların rehberinde

Yüzler,
yüzleşir koskoca tanklar ile, yüzünü ölümlere salar bir vicdan

Şehir,
bir ruhun, yüreğini yitirmiş insanlığın karşısında duvar oluşunu izler

Zulüm,
caka satar taş taş üstünde koymayan adımlarla

İnsanlık,
korkar, pusar izbeler ardına, vicdan ödün vermez yarasından

Dünya,
kararır ve karartır bir çocuğun ellerini,

Vakit,
gözlerde pıhtılaşır, kalbe giden yol tıkanır

Çocuk,
son çığlığını bir taşa verir ki toprak incinmesin !

Anne,
incinmesin ister yaprak ölsede ağaç ve özgürlüğe göz koyar

Özgürlük,
gün gelir, bir buldozerin ayakları altında defalarca ezilir ezilir…
Yürek mahçup, anne mağrur, zulüm hadsiz artık

Vicdan,
artık tuz-buz olmuş bir aynadır geçmişte kalan
bakanlara kan-revan
bakmaya cesareti olan varsa buyursun !


alıntı