Palyonçonun Gözyaşları

Ben bir palyaçoyum İşim insanları güldürmek, eğlendirmek O an içinde bulundukları üzüntülerden, acılardan biraz olsun uzaklaştırmak Onlarla birlikte bende gülüyor ve eğleniyorum Ama onlarla birlikte ağlayamıyorum Çünkü ben bir palyaçoyum
Bir çocuk hastanesinde çalışıyorum Günün belirli saatlerinde hasta odalarını dolaşıp, çocuklara balonlar, şekerlemeler dağıtıyor; onlara türlü türlü şakalar yapıyor; çocuklarla birlikte oyunlar oynuyor onlara bir an olsun hastalıklarını unutturup güldürüyorum
Anneler ne yapıyor o anda buna hep dikkat etmişimdir
Onlar gizli gizli sessiz sessiz ağlıyorlar Onlarla birlik te ağlayamıyorum Ben bir palyaçoyum
Yine bir hastane odasındayım Yatakta sırt üstü uzanmış bir çocuk yatıyor Annesi yatağın yanına oturmuş evladının saçlarını okşuyor Ne kadar güzel bir duygu diye düşünüyorum
Bir de adam var odada, sırtını duvara dayamış omuzları çökmüş, gözleri sanki beton zemini delecek gibi sanki oraları gözleri ile kazıp bir umut yeşertecek gibi yere bakıyor Gözleri bana doğru döndü bir an, uykusuzluktan kançanagı olmuştu
Adam o anda anne ve çocuguna doğru baktı Ellerini gözlerine kapatıp ayaklarını zorla sürüyerek dışarıya çıktı
Annenin hıçkırıkları yükseldi koridorda
Çocuk annesine soruyordu
Anne, anneciğim ne olur söyle: Ben ölecek miyim?
Ben bir palyaçoyum benim gözyaşlarım yok
Ben sadece yalnız başıma kaldığım zaman, makyajımı silerken sessiz sessiz ağlıyorum