Candan Erçetin - Parçalandım

Candan Erçetin - Parçalandım


Parçalandım

Ve her bir parçam ayrı yere bıraktım


Birini açık denizlerin en derin yerine attım

Kürek çektim, uzaklaştım, dönüp arkama bakmadım bile


Birini yüksek dağların zirvesine çıkardım

Hiç kimse kurtarmasın, kurda kuşa yem olsun diye


Birini hiç unutmadığım o küçük şehirde bıraktım

Dönemedim, kimbilir, belki dönsem de bulamazdım


Önce savruldum yok oldum

Sonra dinlendim duruldum

Ve her giden parçam yerine

Yenisini doğurdum


Daha güçlü, daha sakin

Daha mutlu, daha suskun

Daha olgun, daha kırgın

Daha yalnız, daha yorgun


Birini tandık bir vişne ağacının dibine ektim

Soramadım filizlendi mi, sürgün verdi mi


Birini çok sevdiğim bir dostta unuttum

istedim, geri vermedi, meğer benden pek haz etmezmiş


Birini büyük bir aşk uğruna ateşlere attım

Bilerek, isteyerek, ama asla pişman olmadım