....Mumların Öyküsü.....

Dört tane mum usul usul yanıyorduOrtalık o kadar sessizdi ki,mumların konuşmalarını duyabiliyordunuz

Birinci mum dediki:

''Ben BARIŞ'ım!

Ama kimse yanmama yardımcı olmuyorSanırım yakında söneceğim

Alevi hızla azaldı ve sonunda tamamen söndü

İkinci mum:

''Ben VEFA'yım!

Ne yazıkki artık vazgeçilmez değilimOnun için, bundan sonra yanıp durmamın bir anlamı kalmadı

Sözlerini tamamladığında esen hafif bir rüzgar onu tamamen sondürdü

Sırası geldiğinde üçüncü mum, hüzünlü bir sesle dediki:

''Ben SEVGİ'yim!

Yanacak gücüm kalmadıİnsanlar beni unuttu ,değerimi anlamıyorlarEn yakınlarını sevmeyi bile unuttular

Sevgide daha fazla beklemeden sönüp gitti

Ansızın!

Odaya bir çocuk girdi ve üç mumunda yanmadığını gördü

Neden yanmıyorsunuz? Sizin sonsuza kadar yanmanız gerekmiyormuydu? dedi

Ve ardından ağlamaya başladı

O zaman dördüncü mum konuşmaya başladı:

''Korkma, ben yandığım sürece öteki mumlarıda yeniden yakabiliriz, ben UMUT'um!

Çocuk parlayan gözleriyle,UMUT mumunu aldı ve öteki mumları birer birer yaktı


UMUT ışığının yaşamımızdan hiç eksik olmaması dileğiyle

Ki hepimiz onunla birlikte VEFA'YI, BARIŞ'ı ,ve SEVGİ'yi yaşatabilelim


selam ve dua ile