Bülbül İle Bağcı

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

Bülbül ile Bağcı

Gül bahçesi?

Kırmızı, pembe, sarı güller?

Çevreyi gül kokusuna boğan, rengârenk güllerin yetiştiricisi ihtiyar bir bağcıydı

Geçimini sağlamak bir yana, bir gülün açmasıyla sanki bayram ederdi

Bahçede değil de sanki kalbinde büyütüyordu tomurcukları

Gül mevsiminde bağcı kendisini kaybederdi adeta

Bu yıl yeni bir gülün aşısını yapmıştı

Açılmasını sabırsızlıkla bekliyordu

Onu veren bahçıvan, ?Bu gül, güllerin sultanıdır

Rengi, kokusu çok farklıdır

Diğer güllere benzemez

? demişti

Bağcı, gülü özenle büyütüyordu

Daldaki tomurcukları gözü gibi koruyordu

Sonunda tomurcuklar goncaya dönüştü

Gonca patladı ve bahçeyi güzelliğe boğan bir gül çıkıverdi ortaya

Bağcının içi içine sığmıyordu sevinçten

O Günü akşama dek bağda geçirdi

Gece uzadı da uzadı

Bağcının gözüne bir türlü uyku girmedi

Sabahı zor etti

Şafaktan sonra, günün ilk ışıklarıyla birlikte bağa gitti

Baktı ki ne görsün!

Bir bülbül, güle konmuş, hoyratça yapraklarını yoluyor

Bağcı dehşet içinde olup biteni seyretti bir süre

Bülbülü yakalamak için çok uğraştı

Fakat kaçırdı

Ertesi Gün, bülbül yine aynı güle konmuş, kalan yapraklarını yolmuştu

Bağcı bu kez de bülbülü kaçırdı

Artık kararını vermişti

Bir tuzak kuracaktı bülbüle

Ustaca hazırladı tuzağı

Bülbül geldi yine ağaca konmak için, bir güzel tuzağa düştü, bağcı alıp eve götürdü, kafese hapsetti

Bağcı ertesi Gün bülbülü kafeste bırakarak bağına gitti

Akşam dönüp geldiğinde ağlıyordu bülbül

Ben sana ne yaptım da beni buraya hapsediyorsun?

Sesimi beğendiysen kafese koymana gerek yok, ben zaten senin bahçenin bülbülüydüm?

Bağcı:

Sen dedi, kızgın kızgın; benim en güzel gülümü yoldun

Bülbül:

Nasıl olsa, birkaç gün sonra kendisi solacaktı, yaprağını dökecekti dedi

Bağcı baktı doğru söylüyor bülbül?

Kızgınlığı geçti, acıyarak serbest bıraktı onu

Bülbül pencereye kondu, uçmadan önce:

Beni özgür bıraktın?

Çok teşekkür ederim

Ben de buna karşılık bir sır söyleyeceğim

Bağının kuzey ucunda, o büyük dut ağacının yanında bir hazine gizli

Sonra kanatlanarak gözden kayboldu

Bağcı, başlangıçta inanmadı kuşun söylediğine

Sonra içine bir kuşkudur düştü

?Belki doğrudur? diyerek kazdı bülbülün sözünü ettiği yeri

Kazdı ki ne görsün?

Büyük bir küp, içi dolu altın

Ertesi gün bülbül yine bağdaydı

Bağcı, bülbüle:

Bir şeyi dedi, çok merak ediyorum

Neyi? dedi bülbül

Sen hazinenin yerini bildin de, tuzağı nasıl fark edemedin?

Bülbül cevap verdi:

Kurduğun tuzak, kaza ve kaderin önüme sürdüğü bir araçtı

Bu gibi durumlarda hikmet gözü kapanır insanın, göremez?

Ne kadar gözü açık olsa da farkına varamaz?

08-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bülbül İle Bağcı Bülbül ile Bağcı Gül bahçesi? Kırmızı, pembe, sarı güller? Çevreyi gül kokusuna boğan, rengârenk güllerin yetiştiricisi ihtiyar bir bağcıydı Geçimini sağlamak bir yana, bir gülün açmasıyla sanki bayram ederdi Bahçede değil de sanki kalbinde büyütüyordu tomurcukları Gül mevsiminde bağcı kendisini kaybederdi adeta Bu yıl yeni bir gülün aşısını yapmıştı Açılmasını sabırsızlıkla bekliyordu Onu veren bahçıvan, ?Bu gül, güllerin sultanıdır Rengi, kokusu çok farklıdır Diğer güllere benzemez? demişti Bağcı, gülü özenle büyütüyordu Daldaki tomurcukları gözü gibi koruyordu Sonunda tomurcuklar goncaya dönüştü Gonca patladı ve bahçeyi güzelliğe boğan bir gül çıkıverdi ortaya Bağcının içi içine sığmıyordu sevinçten O Günü akşama dek bağda geçirdi Gece uzadı da uzadı Bağcının gözüne bir türlü uyku girmedi Sabahı zor etti Şafaktan sonra, günün ilk ışıklarıyla birlikte bağa gitti Baktı ki ne görsün! Bir bülbül, güle konmuş, hoyratça yapraklarını yoluyor Bağcı dehşet içinde olup biteni seyretti bir süre Bülbülü yakalamak için çok uğraştı Fakat kaçırdı Ertesi Gün, bülbül yine aynı güle konmuş, kalan yapraklarını yolmuştu Bağcı bu kez de bülbülü kaçırdı Artık kararını vermişti Bir tuzak kuracaktı bülbüle Ustaca hazırladı tuzağı Bülbül geldi yine ağaca konmak için, bir güzel tuzağa düştü, bağcı alıp eve götürdü, kafese hapsetti Bağcı ertesi Gün bülbülü kafeste bırakarak bağına gitti Akşam dönüp geldiğinde ağlıyordu bülbül Ben sana ne yaptım da beni buraya hapsediyorsun? Sesimi beğendiysen kafese koymana gerek yok, ben zaten senin bahçenin bülbülüydüm? Bağcı: Sen dedi, kızgın kızgın; benim en güzel gülümü yoldun Bülbül: Nasıl olsa, birkaç gün sonra kendisi solacaktı, yaprağını dökecekti dedi Bağcı baktı doğru söylüyor bülbül? Kızgınlığı geçti, acıyarak serbest bıraktı onu Bülbül pencereye kondu, uçmadan önce: Beni özgür bıraktın? Çok teşekkür ederim Ben de buna karşılık bir sır söyleyeceğim Bağının kuzey ucunda, o büyük dut ağacının yanında bir hazine gizli Sonra kanatlanarak gözden kayboldu Bağcı, başlangıçta inanmadı kuşun söylediğine Sonra içine bir kuşkudur düştü ?Belki doğrudur? diyerek kazdı bülbülün sözünü ettiği yeri Kazdı ki ne görsün? Büyük bir küp, içi dolu altın Ertesi gün bülbül yine bağdaydı Bağcı, bülbüle: Bir şeyi dedi, çok merak ediyorum Neyi? dedi bülbül Sen hazinenin yerini bildin de, tuzağı nasıl fark edemedin? Bülbül cevap verdi: Kurduğun tuzak, kaza ve kaderin önüme sürdüğü bir araçtı Bu gibi durumlarda hikmet gözü kapanır insanın, göremez? Ne kadar gözü açık olsa da farkına varamaz?