Limon Çiçekleri...

**gülgüzeli** · 02-27-2008

Sen, benim Akdeniz'in limon bahçelerinde
büyüdüğümü bilirsin
Limon ağaçları narindir
Çiçekleri de öyle
Minicik beyaz yaprakları vardır umut dolu
Emek verirsen yeterince, meyveye dönüşeceklerdir

Seversin onları, sularsın
İlaçlar, gübrelersin
Gözün gibi, kızın gibi bakarsın onlara
Senin benim gibi konuşmazlar
Ama onların da dilleri vardır anlayana

Çok su verirsen çürür, suyu esirgersen kururlar
Korumazsan böcekten, haşarattan hastalanır hatta ölürler
Onyedisinde bir gelin gibi ürkektir onlar
Üstelik savunmasız
Bir o kadar da vermeye hazır

Ama dedim ya
Emek ister, sabır ister,
yürek ister, en önemlisi sevgi ister onlar

Bir fidanın meyveye dönmesi yıllarını alır insanın
Çocuğun gibidirler
Kuruyan yaprakları yüzünden korkular kaplar yüreğini
Her sabah bir bir kucaklarsın ağaçları adeta
Onları görmeden geçen bir tek günün bile tadı yoktur

Bir de Güney'in dolusu vardır Denk geldin mi bilmem
Verirsin emeği,sabrı,yüreği
Çiçeklenir bahçen bir gelin kadar beyaz
Ve bir gün bakarsın gökyüzü kararır
Hiddetlenir, öfke bağırır gümbür, gümbür
Gelin kız korkar Sen korkarsın ama ne çare
Dolu taneleri vurur da vurur küçük, beyaz çiçeklere
Sabrın meyveleri ölür Sen ölürsün ardı sıra

İŞTE SEN; BENİM VURGUNUMSUM BİRTANEM
YAĞAN ACIMASIZ DOLU TANELERİ KADAR AĞIR,
ÖLÜM KADAR HAFİF

Doludan sonra umut kalır
gözlerinden yüreğine giden uzun yolda
Yeniden başlarsın yitirdiklerini unutmak için
"Bir yıl daha" dersin
"Bir yıl daha Seneye kadar biraz daha sabırdan ne çıkar"
Ağaçlar hâlâ dimdik, sımsıkı toprağa sarılmış
gelecek mevsimi bekler korkulardan arınıp
Sen de öyle

Daha beteri de vardır güney'in gecelerinde
Sana umudu da çok görür, bilir misin?
Dona çeker havası
Toprak sıkışır, sıkışır, sıkışır
Nefes aldırmaz emeğine, sevgine
O yıl meyveye dönecektir yüreğin belki de
yıllar sonra ilk kez
Ah
Ne çaresizliktir o

Eğer bilememişsen doğanın ne söylediğini,
anlamamışsan iklimin dilinden ve
ısıtmaya koşmamışsan bahçeni,
ateşler yakıp toprağı gevşetmeyi akıl etmemişsen
Kan çekilmeye başlar yüreğinden damla damla
Hem onun hem senin
Kararır kökler, dallar
Karasından anlarsın olan biteni ve karalar bağlarsın

İşte güney'in donu vurdu mu artık umut yoktur
Bu gerçekten de ölmektir

Sen benim sevgimdin emek verdiğim
Sabrımdın
Yüreğimdin
Ben doğanın dilini bilemedim
Dinlemedi beni hiç Anlatamadım
Konuşmadı benimle Anlayamadım

Don vurdu 26 yılında emeğimi
Kan çekildi sevgimden
Durdu sabrım
Yüreğim vurgun yemişten beter

İŞTE SEN; BENİM FELAKETİMSİN,
YOK OLUŞUM BİRTANEM

Bu yüzden gitmeni istedim
Şimdi bende kalan ne varsa; serpiştirili ardın sıra
Gözyaşlarını görürsen dönüp ardına baktığında
Yüreğinde dizeler sıralanırsa kendiliğinden, sevgiye dair
Rüzgârın sessizliğinde hüznü duyarsan
Beni hatırla ne olur
Çünkü artık, sendeki sevgi, hüzün, gözyaşı ve sevgiyim ben

Bir tek limon çiçeği var sende olmayan
Eğer bir gün onlarla tanışırsan
Benim için topla olur mu?

Benim sana veremediğim ne varsa
mutluluk adına, huzur adına
tümünü senin için diliyorum
Birtanem
Yolun açık olsun!

02-27-2008	#1
gülgüzeli	Limon Çiçekleri... Sen, benim Akdeniz'in limon bahçelerinde büyüdüğümü bilirsin Limon ağaçları narindir Çiçekleri de öyle Minicik beyaz yaprakları vardır umut dolu Emek verirsen yeterince, meyveye dönüşeceklerdir Seversin onları, sularsın İlaçlar, gübrelersin Gözün gibi, kızın gibi bakarsın onlara Senin benim gibi konuşmazlar Ama onların da dilleri vardır anlayana Çok su verirsen çürür, suyu esirgersen kururlar Korumazsan böcekten, haşarattan hastalanır hatta ölürler Onyedisinde bir gelin gibi ürkektir onlar Üstelik savunmasız Bir o kadar da vermeye hazır Ama dedim ya Emek ister, sabır ister, yürek ister, en önemlisi sevgi ister onlar Bir fidanın meyveye dönmesi yıllarını alır insanın Çocuğun gibidirler Kuruyan yaprakları yüzünden korkular kaplar yüreğini Her sabah bir bir kucaklarsın ağaçları adeta Onları görmeden geçen bir tek günün bile tadı yoktur Bir de Güney'in dolusu vardır Denk geldin mi bilmem Verirsin emeği,sabrı,yüreği Çiçeklenir bahçen bir gelin kadar beyaz Ve bir gün bakarsın gökyüzü kararır Hiddetlenir, öfke bağırır gümbür, gümbür Gelin kız korkar Sen korkarsın ama ne çare Dolu taneleri vurur da vurur küçük, beyaz çiçeklere Sabrın meyveleri ölür Sen ölürsün ardı sıra İŞTE SEN; BENİM VURGUNUMSUM BİRTANEM YAĞAN ACIMASIZ DOLU TANELERİ KADAR AĞIR, ÖLÜM KADAR HAFİF Doludan sonra umut kalır gözlerinden yüreğine giden uzun yolda Yeniden başlarsın yitirdiklerini unutmak için "Bir yıl daha" dersin "Bir yıl daha Seneye kadar biraz daha sabırdan ne çıkar" Ağaçlar hâlâ dimdik, sımsıkı toprağa sarılmış gelecek mevsimi bekler korkulardan arınıp Sen de öyle Daha beteri de vardır güney'in gecelerinde Sana umudu da çok görür, bilir misin? Dona çeker havası Toprak sıkışır, sıkışır, sıkışır Nefes aldırmaz emeğine, sevgine O yıl meyveye dönecektir yüreğin belki de yıllar sonra ilk kez Ah Ne çaresizliktir o Eğer bilememişsen doğanın ne söylediğini, anlamamışsan iklimin dilinden ve ısıtmaya koşmamışsan bahçeni, ateşler yakıp toprağı gevşetmeyi akıl etmemişsen Kan çekilmeye başlar yüreğinden damla damla Hem onun hem senin Kararır kökler, dallar Karasından anlarsın olan biteni ve karalar bağlarsın İşte güney'in donu vurdu mu artık umut yoktur Bu gerçekten de ölmektir Sen benim sevgimdin emek verdiğim Sabrımdın Yüreğimdin Ben doğanın dilini bilemedim Dinlemedi beni hiç Anlatamadım Konuşmadı benimle Anlayamadım Don vurdu 26 yılında emeğimi Kan çekildi sevgimden Durdu sabrım Yüreğim vurgun yemişten beter İŞTE SEN; BENİM FELAKETİMSİN, YOK OLUŞUM BİRTANEM Bu yüzden gitmeni istedim Şimdi bende kalan ne varsa; serpiştirili ardın sıra Gözyaşlarını görürsen dönüp ardına baktığında Yüreğinde dizeler sıralanırsa kendiliğinden, sevgiye dair Rüzgârın sessizliğinde hüznü duyarsan Beni hatırla ne olur Çünkü artık, sendeki sevgi, hüzün, gözyaşı ve sevgiyim ben Bir tek limon çiçeği var sende olmayan Eğer bir gün onlarla tanışırsan Benim için topla olur mu? Benim sana veremediğim ne varsa mutluluk adına, huzur adına tümünü senin için diliyorum Birtanem Yolun açık olsun! __________________