Güzellik Kavramı Üzerine

Güzellik kimine göre bir karakter, kimine göre huy, kimine göre uyum, kimine göre iyilikle özdeşleşen bir kavram Kimine göre de bir değer

Üzerinde çok farklı görüşler, fikirler ileri sürülse yorumlar yapılsa da Güzellik de mutluluk gibi göreceli bir kavramdır Sanırım en geçerli olanı da insanın iç güzelliğidir

İnsanın kendine olan güveni ve kendisiyle barışıklığı, haliyle iç güzelliğini dışına da yansıtır Tabi bunu fiziksel anlamda söylemiyorum

Güzellik ve mutluluk her şeyden önce insanın kendisiyle barışıklığıdır Çünkü insanın kendini var sayması, kendini beğenmesi, kendini olduğu gibi kabul etmesi gerekir ki, dışındaki güzelliklere yönelebilsin

Kişilik kazanmış içten güçlü kişinin, başkalarının yargılarından pek rahatsız olmaması gerekir, başkaları tarafından fiziğinin beğenilip beğenilmemesi çok önemli değildir o kişi için

Demek oluyor ki, mutluluk ve güzelliği başkalarının gözünde aramamak lazım

İçimizde sahip olduğumuz güzellik ve sevgi duygusu bütün zenginliklerin, değerlerin, güzelliklerin üstündedir İnsanın iç değerleriyle insan oluşunun doğal bir tezahürüdür bu Ne yazık ki, bir çok insan bu asal değerlerin bilincinde değil
Güzellik fiziki yada yüzeysel bir takım ucuz değerler kavramıyla sınırlanamaz

Güzellik duygusu bütün güzelliklerin derinliğini içinde barındıran, insanın iç değerlerinin derinliğiyle ilintilidir

Kuşkusuz tüm sorunların çözümü yine kendini bilmeye ve sevmeye gelip dayanır Kendini ölçemeyen, özvarlığının ne olduğunu bilmeyen, doğayı, insanı, toplumu, kendini ve hayatı da bilemez

Sorun, insanın kendini düşün ve değer terazisinde tartabilmesi, sevgi ve mantık metresiyle ölçebilmesidir Unutmayalım ki, aynanın tek bir görevi vardır, o insana kendisini göstermek Öyleyse o insan bir ömür boyu o aynanın karşısında, kendisiyle barışık durmak zorundadır Neden çünkü kendini görmesi, kendini tanıması, kendini sevmesi ve kendisiyle barışması için

Kendini görmek, tanımak, sevmek ve kendiyle barışmak, her şeyden önce bir motivasyon, bilinç ve güven gerektirir

İnsanın başkalarının karşısında vereceği sınavlardan çok kendine vereceği sınav önemli Aynaya bakınca başkalarının gördüğü yüzün yada biçimin ötesinde asıl güzelliğin ne olduğunu bilmenin adına, kendine özsaygı ve güven deniliyor

İçini güzelleştiren ve içinin güzelliğini derinleştirebilen insan akıllı ve güzel insandır

Öyle veya böyle hayatı yaşamak gerek, yaşamı da güzelleştirmek

Güzelleşmek bir çabadır, kendine güvendir, bir iç derinliği, iç zenginliği ve iç güzelliğidir

Herkesin güzel bir tarafı vardır elbet, yeterki farkına varıp bunu dışarı yansıtmasını bilmesidir Güzellik bir çabaya harcanan emektir Öncelikle insanı, doğayı, hayatı sevmekle başlar güzellik Kişiliğini iyilikle besleyen, yaşatan, onurlu ve vicdanlı olmak da bir güzelliktir Güzelliğe sadece estetik ve fiziki açıdan bakmamak lazım

İnsan önce özgüvenini geliştirmeyi, iradesiyle pekiştirmeyi öğrenmeli Öğrenmezse yıkılır, mutsuz olur İnsan yalnızca toplumun ucuz değer yargılarıyla kendini yargılayıp bilincini geliştirmezse, dünyası dar, mutsuz ve sefil bir çerçevede kalır kendini beğenmez, kendisiyle barışık olmaz, kendini sevmez

Güzellik, kendini geliştirmeyen ve iç dünyasını zenginleştirmeyen insanlar, kendisiyle barışmayı, kendini sevmeyi hak edemez Çünkü kendini sevmek, kendini beğenmek milimetrik uğraşlarla kurulmuş, berk bir yapıdan sonra hakedilir ancak

Her şeyden önce insan önce yüreğiyle buluşmalı, duygularıyla, vicdanıyla yani içsel insani değerleriyle buluşmalı Aksine yalnızlıktan, sevgisizlikten, mutsuzluktan kurtulamaz

Düşküne el uzatan, yardıma ihtiyacı olana yardım eden kişi de güzeldir İnsan sevgisi, saygısı ile yaşamını da güzelleştirmelidir ki, çevresine güzellik saçsın Güzel olduğunu inandırabilsin, kabul ettirebilsin değil mi?

Mutluluklarınız, umutlarınız ve güzelliklerinizle kalın