Eflatun Masal

Masalın camından içeri doğru sızan gözbebeklerimden bahsediyorum
Dokunabilir misin kahve koyusu yalnızlığıma ?


Ya da sesimin teline vurulup, çıkarabilir misin göğüs kafesimden nefesini ?
Avuç içlerim sönüyor

Socrates'in sakalına zehir katın
Beyaz tellerine kaldırın kadehlerinizi şerefe!
Doğurulan bütün ***leri bırakın sokağa!

Eflatun yaprakların damarlarından düşüyorum masalım
Bir sonbahar alışkanlığı daha sona eriyor
Mum alevinde yitiriyorum solgun benizli istasyonları
ve seni,
üçüncü perdede asıyorlar
yalınayak düşlerin, cam kırığı öpüşlerin ve yapışkan alışkanlıkların ortasında izliyorum olanları

Socrates'in kaderini isa'ya kopyalayın!
Bütün çarmıhları yakın olvsat meydanında!
Dökülen aforizmaların zehrini dikin iliklerinize!


Mavi gecenin samanyolu kesişmelerinde başlıyor aşk
Sabaha dek süren ikili sevişmeler yaşıyorum
Rüzgâra karşı ağlayan yağmurda boğuluyor düşlerim



Tut gözlerimden tut yoksa düşerim
Tut ellerimden tut yoksa ölürüm

Masalın canımdan içeri doğru sızan gözbebeklerimden bahsediyorum diyorum!
Dokun kahve koyusu yalnızlığıma
Ya da sesimin teline vurulup çıkar göğüs kafesimden nefesini
Avuç içlerim yanıyor

Socrates'in sakalına zehir kattılar
Beyaz tellerine kaldırdılar kadehlerini şerefe !
Doğurulan bütün ***leri bıraktılar sokağa

Eflatun yaprakların damarlarından tutundum masalım
Karlı kış'ın kapısında sayıklıyorum adını
Mum alevinde ısıtıyorum senli bekleyişlerimi




ve seni,
dördüncü perdede öpüyorum dudaklarından
çırılçıplak düşlerin, cam arası öpüşlerin ve kırılgan alışkanlıkların ortasında sarılıyorum saçlarına


Son perde

Pedagoji uyurken, pedagog doğar sokaklarda
ve düş'ü asarlar masalın dar ağacında
socrates ölür, masala aşk kalır elde avuçta