Abası Kötü Ruh

Abası Nedir - Yakut Mitolojisinde Abası - Abası Hakkında - Mitolojide Abası - Yakut Mitolojisi

Abası (Yakutça: абаасы/абааһы), Yakut mitolojisinde, kötülükleri simgelediklerine inanılan ve korunmak için kendilerine kurbanlar sunulan, kötü ruhlara verilen ad

Özellikleri


Abası; Orta ve Batı Türklerinde Albastı, Alkarısı; Osmanlı metinlerinde Albız; Uryanhay-Tuba Türklerinde Albıs; Altay Türklerinde Almış ismini alan karakteristik bir Türk motifi olarak karşımıza çıkar Karşıtı Ayıhı'dır


Yeraltında yaşadıklarına inanılır İnsanlara zarar verirler Tek ayaklı (veya ayaksız), tek gözlü ve kel olarak betimlenirler Dişleri demirdendir Zararlı ve iğrenç görünümlü hangi canlı varsa bunların eseridir İnsanları yoldan çıkartırlar, bazı kimseleri delirtirler Leş yerler İnsan ruhunu kaçırabilirler Arka arkaya sıra halinde yürürler ve yeryüzünde görünmez olurlar Kara ruhlar, insanoğlunu genelde yalnızken veya korumasız, çaresiz, sayrı (hasta) oldukları ve sıkıntılı dönemlerde yakalarlar Görünmezdirler, onları ancak şamanlar görebilirler


Türk Halk kültüründe bostanlara dikilen korkuluklara da Abakı adı verilir ve korkutucu olması itibariyle bu sözcükle doğrudan bağlantılıdır ve aslında daha önceki dönemlerde kötü ruhlardan korunmak için evlere ve bahçelere dikilen heykellerin, ongunların (totemlerin) veya simgesel direklerin dönüşmesiyle ortaya çıkmışlardır


Yeryüzünden yeraltına gelenleri de kendileri göremezler Çak ve Çor olarak ikiye ayrılır

Buk'lar


Buk, Altay ve Moğol mitolojisinde ve halk inancında kötü ruh demektir Abası'lar ile eşdeğer olarak anılırlar Bug veya Puh olarak da bilinir Moğolca da Bukh şeklinde de söylenir Kötü bir insanın kötü ruhu kastedildiği gibi doğadaki kötücül varlıklar için de kullanılır Karşıtı Bur (iyi ruh)dur Sözcük anlamı aynı zamanda afet, felaket, hastalık demektir Bu kavramların neredeyse tamamının kötü ruhlarla ilişkili olarak bir bağlantısı bulunur İnsanların ayağına takılan prangaya (ceza zinciri) Türkçede Bukağı (Bukak) denir Olasılıkla insanların ayağının zincirlenmesi, ona kötü bir ruh bağlanması veya musallat olmasıyla eşdeğer görülmüştür Eski Moğolca ve Tunguzca Buk, endişe, kaygı gibi anlamlar taşır Moğolcada Bukınıd/Buhında kelimeleri üzülmek, korkmak gibi manaları belirtir Puhu (baykuş) sözcüğü ile de alakalı olma ihtimali vardır Çünkü Baykuş, olumsuz anlamlar yüklenen ve gece ortaya çıkan bir hayvandır

Etimoloji


(Ab/Ap/Av) kökünden türemiştir Aparmak (kaçırmak, alıp götürmek) anlamını içerir Türkçe’de Apazlamak sözcüğü avuçlamak anlamına geldiği gibi rüzgarla gitmek de demektir Abı sözcüğü de can, ruh gibi kavramları ifade eder Yine köken olarak Av kelimesi ile de bağlantılıdır