Gitmesen Olmaz mı... Bitmesen Olmaz mı...!!

GİTME;

Gideceksen de bakışlarını bırak öyle git!
Tatlı yaz gülüşünü takınsın gözlerindeki mavi bebek
Minicik cesaretiyle “seni seviyorum” lar bestelesin
Dudaklarında bilmediği lisanlarda sevdalar…
Ben yine belki’ler biriktireyim gömleğimin sol cebinde;
Gözlerindeki kundağa mektuplar bırakayım,
Pulu dudaklarım, zarfı solgun yüzüm…
Seni seviyorum yazsın içindeki aciz kâğıdın her satırında
Gözlerindeki bebek, şaşırsın bilmediği dildeki bu iki kelimeye
Bir ezgi mırıldansın gözlerimden, en tiz düş sesleriyle…
Minicik elleriyle tellerine dokunsun sessiz bir gitarın…


GİTME;

Gideceksen de tenini bırak öyle git!
Dokunuşunda sana dönen yollar bulayım
Ellerimle, sırtına seni seviyorum yazayım
Dudaklarında durulsun sonra aynı dokunuş…
Berrak bir öpücük eskisin dudaklarımızda
Biz, gözlerimizdeki farklı ırklardan bebekleri sevelim…
İnadına barısalım birbirimizle,
Bir mumun alevini mehtaba çevirelim
Söndürüp mumu, mehtabın üstünü örtelim…
Sen dizimde yat, duvardaki melek gülümsesin;
Ben saçlarını okşayayım,
Gülümseyişinin sırrı yayılsın odamıza…
Bir düş şımarsın, bir sabah beklesin kapıda sabırsızlıkla…


GİTME;

Gideceksen de gülüşünü bırak öyle git!
“Gülümsemene bayılıyorum” dediğin günler yankılansın salonda
Terlik kavgalarımıza şahit yastıkları da yoldan çıkaralım,
Onlar da kavga etsinler…
Ve biz yine umuda nazır bir şiirde barışalım
Ben gülümsemene sarılayım, sen suskunluğuma…
Sen gülümsememe bayıl, ben yanaklarımdaki aynayı parlatayım…
Ve “nedenim sensin” yazayım
Parmaktan kalemimle, sevgiden yanaklarına…
Sensizliği elimin tersiyle kovayım gamzelerinden,
Ve mavi bir sevinç gözyaşıyla büyüsün benliğimiz…
Tüm kırmızı utangaç güller mavi olsun o an…
Tüm berrak gülümsemeler türkuaz bir sevda…


GİTME;

Gideceksen de sesini bırak, öyle git!
En manasız ezgileri başyapıta cevir,
Kalbimdeki hüzün, balkondaki kış erisin…
Soluğumda sesinden izler,
Gırtlağımda tütün gibi bir acı olsun…
İmkânsızlığına rağmen yutkunayım türkünü…
Bir çığlık parçalansın dudaklarımda,
İncecik sesin kalbime aksın,
Ve arta kalanlar bir hayranlıktan, yanaklarına yansısın
Gamzelerine gülümsemeler ekeyim yeniden, serpe serpe…
Camların buğusunu berraklaştıran sesin yeşersin bahçelerinde…


GİTME;

Gideceksen de düşlerini bırak git!
Mutfaktaki iki kişilik beceriksizliğimiz gelsin düşümüze,
O iğrenç domates çorbasını, bir tutam sevda nasıl da mükemmelleştirmişti?
Bir makarnanın sosu bir öpücükle nasıl bu kadar tatlanabilirdi?
Ve bir balkon fesleğen kokulu,
Nasıl da gökyüzü manzaralı bir düş bahçesine dönüşebilirdi?
Gülümsememi ekleyip dikilirdim karşına,
Bir öpücük dilenir gibi çocukça boynumu bükerdim…
Her yıldıza bir isim verirdik, her düşe bir yarın…
Bir şair, fısıldardı kulaklarımıza:
“yıldızlar kaymaz” derdi
“gökyüzü taş atar sevdiğinin penceresine…”
Kenetlenmiş iki el, cama yaslanıp ışıklarını söndürürdü gökyüzünün
Ve iyi geceler derlerdi düşlerine…
Sen gökyüzünden kollarıma düşerdin, ben düşümüzü beslerdim…


GİTME;

Gidersen paslı bir hüzün batacak yüreğime
Sesim ayaklarına kapanacak
Ve hüznüm tam da beni bırakıp gittiğin bu satırda,
Dış kapının önünde uzun uzun öpecek seni…


GİTME;

Gidersen bitmeyecek bu şiir,
Mavi bir gözyaşı damlayacak gözlerimden
Ki tüm kırmızılar elindeki gülde saklıdır…
Gidersen, yanaklarımdaki ayna kırılıp kanayacak
Gözümdeki yeşik bebek yetim kalacak
Seni anlatan bir gülümseyiş
O an, tuzla buz olmuş bir kıyamet artık…


GİDERSEN;

Gamzelerim ağlayacak,
Gözlerimden firari mavi ırmaklarla
Sensizlik ıslatacak her yeri…
Koyu bir sessizlik sızlanacak kanepenin üstünde,
“günaydın” ların olmayacak,
Gün aydın olmayacak…
Gidersen hiçbir mum sevda taşımayacak alevinde
Ve sigaralar mum alevinde yanacak…


Bugün bir bavula sensizliği doldurup,
Tıklım tıkış anıları da serperek üstüne,
Bu çaresizlikten taşınacağım
Sen yine de gitme!
Gideceksen de seni bana bırak öyle git!