Anne Baba Cinselliği

Bir insanın, bir başka insana olan sevgisini çeşitli eylemler, jestler, mimikler, tavırlar vs ile gösterebilmesi hem duygusal ve sosyal olgunlaşmasının göstergesidir, hem de karşılıklı ilişkilerde esnekliği ve anlayışı getiren bir koruma mekanizmasıdır Bazen dokunma, sarılma, okşama, öpme gibi bedensel temas eylemleri, bazen gülümseme, göz kırpma vb jestler, mimikler, konuşma içindeki sevgi cümleleri, birtakım iltifatlar vs hepsi ikili ilişkilerde sevginin gösterildiği aracılardır Üstelik birçok sevgi davranışı türe özgüdür, yani insan türü dışındaki hayvan türlerinde de benzer eylemler görülebilir Bir anlamda sevgi ifadesinin genetik, hormonal, biyokimyasal boyutları da vardır Özetle, kişinin karşısındakine sevgisini sunabilmesi biyolojik bir zeminde duygusal ve sosyal olgunlaşmanın göstergesidir

Klasik olarak anne baba ve çocuklardan oluşan çekirdek aile yapısı içinde büyüyen çocuk, anne babanın davranışlarını ve onların kendi aralarındaki ilişkilerini model alacaktır Aile içinde kişiler arası ilişkilerin daha yakın olduğu, sevgi ifadelerinin kısıtlı olmadığı, aile bireylerinin birbirlerine sevgilerini çeşitli tavırlarla gösterebildikleri aile ortamları genel anlamda açık sayılabilecek ortamlardır, dolayısı ile bu ortamda yetişen çocuğun ileriki yaşlarda kendisini ifade etme becerisi daha yüksek olacak, bu da sağlıklı sosyalleşmenin önünü açacaktır Bunun tersine, aile içindeki bireylerin birbirlerine sevgilerini göstermekte soğuk kaldıkları ortamlar da çocuk için yetersiz kalabilmekte, çocuğun duygusal ifadesinin sunmasında ketleyici olabilmektedir

Her çocuk, ilk insani ilişkisini kendi anne ve babası ile kurar ve kendi anne babası ile kurduğu ilişki örüntüsü sayesinde, yaşantısı boyunca karşısına çıkan bütün kadın ve erkek figürleri ile kuracağı ilişki biçiminin ilk tohumları atılır Psikanalitik anlamda karşı cins ile ilk deneyimini de kendi ebeveyni ile yaşar

Ailedeki ilişki ağı içinde kendine yer arayan bir çocuğun anne babası ile kurduğu ilişki biçimi yaş özelliklerine ve gelişim özelliklerine göre de değişebilir Bebeklik döneminde tamamı ile anne bağımlısıdır, annenin kucağından inmez Anne bebek arasındaki sarılma, kucaklama, koklama, öpme, gülücükler dağıtma vb davranışlar ile ilk bedensel temaslar yaşanır, çocuk; kendi bedeninin haz noktalarını ve bir başka bireyle beden dili aracılığı ile iletişime girmeyi öğrenir Büyüdükçe babayı keşfeder Cinsiyet farklılıklarına bağlı olarak; belirli dönemlerde anneye, belirli dönemlerde babaya yakın olmaya çalışır Anne ya da babadan herhangi birinin sevgisini kazanabilmek için, diğer ebeveynler ya da kardeşleri ile rekabete girmeyi öğrenir Beş altı yaşlarından itibaren mahremiyet düşüncesi gelişmeye başlar 6 yaşından ergenlik yaşlarına dek üzeri örtülü olan ve yaşıtları ile ilişkilerde kendisini gösteren cinsel kimlik özellikleri, ergenlik çağında yeniden filizlenir, hatta erişkine özgü ilk adımlar atılır Dolayısı ile; her yaşa özgü duygusal, zihinsel, cinsel gelişim özellikleri, çevresi ile kurduğu iletişim şekli, çocuğun dış dünyayı yargılama biçimini de etkiler İçinde yaşadıkları ortamda, bireyler birbirlerine karşı ne kadar duyarlı ve sevgilerini, duygularını ifade etmekte ne kadar açık iseler, çocuk da kendisinde aynı cesareti bulacaktır

Bunun tersine; çocuğun içinde yaşadığı aile ortamı ve çevresindeki ilişkiler soğuk, mesafeli, kapalı ise çocuk da kendi duygularını ifade etmekte cesaretsiz kalacak, bu cesaretsizlik zamanla bir mizaç özelliğine dahi dönüşebilecektir Aile içinde, ebeveynler arasında sevgi paylaşımının zayıf olduğu veya sağlıklı gösterilemediği gözlenmiştir