Oğul Baban Gelirse Beni Çağır

Balıkesir’de Ali Şuuri ilkokulu karşısındaki boşlukta eski ayakkabı tamircisi kır,pala bıyıklı bir ihtiyar olan Cevdet (Alkalp)dede vardı


Bir akşam üstü konu çanakkkeleye gelince ağlamaya başladı ve devam etti

Rahmet babam Hafız Ali Çanakkalede kaldığında anamın karnında yedi aylıkmışımO’nu hiç tanımadımBir fotoğrafı bile yok

O günler çok zor günlerdi,seferberliğin sıkıntıları,kuvayi milliye zamanı,işgal yılları,kurtuluş yokluk sıkıntı

Çocukluğumuz hep ekmek peşinde sıkıntıyla geçti

Ama anam benim çocukluğumdan itibaren her sokağa çıkışta,her nereye giderse gitsin yanıma gelir ve;

- oğlum ben pazara gidiyorum,baban gelirse beni hemen çağır ha!

-ben teyzenlere gidiyorum,baban gelirse beni hemen çağır ha!

-ben komşulara gidyorum,baban gelirse beni hemen çağır ha!

Anam babamı bekledi durdu büyüdüm dükkan açtımAnnem yine bir yere gidişte dükkana gelir gideceği yeri söyler ve;

-baban gelirse beni hemen çağır ha! diye eklerdi

Aradan yıllar geçti anacığım ihtiyarladıGene deyneğini kaparak bana gelir ve;

-baban gelirse beni hemen çağır ha!diye tembihlerdi

Günü geldi ağırlaştı ölüm döşeğinde bizimle helalleşti‘Bana iyi baktınız hakkınız helal edin’dediBana döndü ve yavaşca

-baban gelirse ona anam seni hep bekledi de,dedi

Birden irkilerek doğruldu ve kapıya doğru gülümseyerek ‘Hoşgeldin bey hoşgeldin’ruhunu teslim etti


Yazarı bilinmiyor


Vefa dene şey işte budur