Ümidine Razıydık

Handan hamamdan geçtik
Gün ışığındaki hissemize razıydık
Saadetinden geçtik,
Ümidine razıydık
Hiç birini bulamadık
Kendimize hüzünler icat ettik
Avunamadık
Yoksa biz
Biz bu dünyadan değil miydik?
Orhan Veli

Sevdaların içindeki ümitlerin hazzıyla yaşayan yürekler bu ara biraz küskün zamana Çok fazla hayal kırıklığı yaşamaktan mıdır nedir bilinmez ama hayli üzgün yürekler Kimi zaman isyan var, kimi zamanda mutsuzlukları yaşamak mecburi sanki Tıpkı tek şeritli bir yolda konvoya takılmış,acelesi olan sürücü edasıyla bir telaş hakim bu aralar
Oysa kim bilir anıları yaşamak bile bu yüreklere bir umut penceresi olabilir Kötü anıları düşündüğünde bu güne şükretmek için, güzel anıları düşündüğünde gülümseyebilmek için Tutsak olmamak şartıyla geçmişin güzellikleri arada yad edilmeli Ve zaman içinde sevgi sözcüklerinde biraz cimriyiz galiba Savurganlık güzel değil,lakin sevgi de savurgan olabiliriz,amaç mutlu olmak,amaç umutlarımızı yeniden kazanmak ise
Şöyle geçmişe döndüğümüz de çok değil bir on yıl önceye, bir üniversite cafeteryasında, ceplerindeki para kadar çay içen insanlar nasıl da gülümserdi Umutlarını gözlerindeki ifadelere taşırlardı Şanslıymış on yıl önce yaşayanlar, mücadeleler, sevdalar, dostluklar,paylaşımlar, en önemlisi de idealler
Şöyle biraz daha geçmişe uzandığımızda, çok değil 20 yıl önceye,toprakla oynayan çocuklar vardı Ağaçlara tırmanan,meyveleri ağaçlardan koparan,sokakta misket oynayan,sek sek oynayan çocuklar Onlar doyasıya oynarlardı doğal ve haylazca Şanslıymış yirmi yıl önceki çocuklar Şimdi yeni yetişenler kendi başlarında evlerinde bilgisayarla oynuyorlar,yada tenise,basketbole, yüzmeye gidip iyi bir birey olmaları için ailelerinin istediği yerlerdeler
Toplumsallıktan değil bireysellikten konuşuluyor bu günlerde Ne kadar yalnız, ne kadar hedefsiz Ve her şeyden acı ne kadar duygusuz Yani şimdilerde her kes kendi hayatının peşinde Paylaşımdan ziyade menfaatler var Umutlar yerine hedefler var Hedefler de daima maddesel ve çok fazla dünyevi Nerede hata yapıldı hiç düşünülmüyor, bilinmiyor ve sorgulanmıyor Lakin bir yerlerde bizler hata yaptık ki, şimdi bunlar yaşanıyor Bugünlerin insanlarının hamurunu bizler yoğurduk Ama hamura bir şeyleri katmayı unuttuğumuz gün gibi aşikar Yeni oluşan toplum bireylerinin yoğuracağı hamurda kim bilir neler eksik olacak ve zamanlardan sonra bir yüzyılda oluşacak toplumları düşünmek bile korkutuyor insanı Yapacak pek fazla bir şey yok çünkü zaten ikibinli yıllardan sonra üçbinli yılların teknolojisinin çarkında kırpılan insanlar olacaktır Şimdiden yazıyoruz bizler çok fazla şanslıymışız altmışlı yılların bireyleri olarak

Mirage-2001