Ben Gece Ben

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

"Başladığın yerde biter tüm yolculuklar"

Güne başladığım yerdeyim yine bende

Geceden çıkmıştım yola

üç beş kelime azığımdı ıssızlığından
yürek çatlatan yalnızlık durağında

Yolum uzundu

Gece kadar

ıssız ve karanlık

Yüküm ağırdı

Yürek sandığında yıllar yılı toplaştırılmış bir dolu duygu yığınından
elime ilk geçenleri atmıştım gündelik bavuluma

Ve yorgundum

Geceler ve geceler ertesinden gelmiştim bu yalnızlık durağına

Mevsimsizliğin bir nefeslik durağında içtiğim acı bir kahveye katık ettiğim üç beş kelime takılırken boğazıma,bir yudum duman çektim içime

gecenin sisine inat

Uzun yolun ilk molasıydı bu durak

Yalnızların üzerinden geçerken yalın izlerini unuttukları bir duraktı

Gözlerden ırak ,düşlere yakın bir durak

Adı yalnızlık

Yolcusu yalnız olan

Geceydi

Azığım boğazımda heceydi

Ve yola düşmek geceden geçmek gibi eceldi

Eceldendi

Ağır aksak adımlarla uzaklaşırken yalnızlık durağından

Bir daha ne vakit kavuşulur ki ! kuşkusu diken gibi battıysa da us´a

Yolcu yolunda gerekti

Gece kendinden geçmeden geçmeliydi bu iç kemiren kuşkulardan

Koşar adım arşınlanmış saat başı duraklarda yolcu güne kavuşmuş

yaşamış

yaşlanmış hatta

Bir dolu eylemi gün ışığının şahitliğinde gerçekleştirerek toparlanmış ilk fırsatta

Ne vakit gelip çatmıştı geceye davetkar gün batımı?
Ne çabuk adımlamıştı saatlik durakları, bir solukta!
Geri dönüş vakti gelip çatmıştı çoktan&

Yine yol&Yine yolculuk&
Geceye ayarlı canlı bir bomba ürkekliğinde korkak adımlarla geri dönüş yoluna koyulmuştu yine yolcu &Ve geceye yetişmek için yalnızlık durağına koşuyordu , güne dair ardında bıraktıklarına dönüp bakmadan&
Ve işte son durak!
Kör karanlıkta ,aydınlık bir bakış gibi duran yalnızlık!Yalnızlıkla açılan iç pencerelerinde seyirlik cümbüşü başlıyor düşlerin&

Ve gecenin&
Başladığı yerde bitti güne uğurlanmış yolcunun ,son yolculuğu&Geceye varmak için güne yolculukla başlıyor ,geceye kavuşma telaşı &
Yine ve yeniden
Gece

Ben

Gece

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ben Gece Ben "Başladığın yerde biter tüm yolculuklar" Güne başladığım yerdeyim yine bende Geceden çıkmıştım yolaüç beş kelime azığımdı ıssızlığından yürek çatlatan yalnızlık durağında Yolum uzundu Gece kadar ıssız ve karanlık Yüküm ağırdı Yürek sandığında yıllar yılı toplaştırılmış bir dolu duygu yığınından elime ilk geçenleri atmıştım gündelik bavuluma Ve yorgundum Geceler ve geceler ertesinden gelmiştim bu yalnızlık durağına Mevsimsizliğin bir nefeslik durağında içtiğim acı bir kahveye katık ettiğim üç beş kelime takılırken boğazıma,bir yudum duman çektim içimegecenin sisine inat Uzun yolun ilk molasıydı bu durakYalnızların üzerinden geçerken yalın izlerini unuttukları bir duraktı Gözlerden ırak ,düşlere yakın bir durakAdı yalnızlıkYolcusu yalnız olan GeceydiAzığım boğazımda heceydiVe yola düşmek geceden geçmek gibi eceldiEceldendi Ağır aksak adımlarla uzaklaşırken yalnızlık durağındanBir daha ne vakit kavuşulur ki ! kuşkusu diken gibi battıysa da us´aYolcu yolunda gerektiGece kendinden geçmeden geçmeliydi bu iç kemiren kuşkulardan Koşar adım arşınlanmış saat başı duraklarda yolcu güne kavuşmuşyaşamışyaşlanmış hatta Bir dolu eylemi gün ışığının şahitliğinde gerçekleştirerek toparlanmış ilk fırsatta Ne vakit gelip çatmıştı geceye davetkar gün batımı? Ne çabuk adımlamıştı saatlik durakları, bir solukta! Geri dönüş vakti gelip çatmıştı çoktan&Yine yol&Yine yolculuk& Geceye ayarlı canlı bir bomba ürkekliğinde korkak adımlarla geri dönüş yoluna koyulmuştu yine yolcu &Ve geceye yetişmek için yalnızlık durağına koşuyordu , güne dair ardında bıraktıklarına dönüp bakmadan& Ve işte son durak! Kör karanlıkta ,aydınlık bir bakış gibi duran yalnızlık!Yalnızlıkla açılan iç pencerelerinde seyirlik cümbüşü başlıyor düşlerin&Ve gecenin& Başladığı yerde bitti güne uğurlanmış yolcunun ,son yolculuğu&Geceye varmak için güne yolculukla başlıyor ,geceye kavuşma telaşı & Yine ve yeniden GeceBen BenGece