Kapi Calar

Kapi Çalar
Sabahin erken saatlerinde Açarsiniz Sütçünüzdür gelen Sütçünün litreliginden kabiniza dökülen beyazlikta sabahin güzelligine kavusursunuz Gözünüzde piril piril bir sabah kahvaltisi canlanir Içinizden " Bugün kahvaltiyi bahçede yapayim" diye geçirirsiniz

Kapi Çalar Gelen postacidir Kucaginda büyükçe bir paket Uzattigi kagida imza atarsiniz Daha önceden ismarladiginiz kitaplara kavusmanin sevincini yasarsiniz Zaten tatilde oldugunuzdan bu kitaplara çok ihtiyaciniz vardir "Artik canim sikilmayacak " deyip keyiflenirsiniz En çok merak ettiginizi alip sezlonga uzanirsiniz

Kapi Çalar Kapiya kosarsiniz Yillardir görmediginiz bir dost gelmistir Sevinirsiniz Sohbetleriniz saatler boyu, hatta bütün gün sürer "Yasamak ne güzel "dersiniz içinizden Hele böyle dostlar varken

Kapi Çalar Düsüp bayilacak kadar sasirirsiniz Askerdeki oglunuz haber vermeden izne çikmistir "Oglum benim" diye hasretle kucaklarken gözyaslarinizi zaptedemezsiniz Mutlulugunuz oglunuzun izni kadar uzar Kapinin her çalisinda sanki mutluluga kosmaktasiniz Huzur tüter gözlerinizden Her sessizlikte kulaklariniz zil sesi arar

Ve kapi çalmaz O gün en büyük misafiriniz gelir Adeta kapiyi kirmistir Alip gider sizi, sasirirsiniz "Niye haber vermedi?" diye içinizden geçirirken; "Dogdugundan beri zile basmaktayim" der Bir seyler söylemek istersiniz o an Ama o andan sonra diliniz dönmez
Ölüm sessiz sedasiz gelivermistir

Emel Özsenol