Neden Algılarım Beyazlaşmıyor Artık

neden itildim yanlızlığıma
neden irkildim
duygularıma neden korkarak bakışlarım çoğaldı
neden iki kelime boğazımda çıkmak adına savaşlara başladı
neden algılarım beyazlaşmıyor artık
ürkek ceylanın avdaki aslan gözlerine çakılı kaldım
hesapsız düşlerimde neden gözyaşı düştü neden birileri ağladı bilinmeyen bir sehirde bilinmeyen bir aşka
neden süslenmiş sokakların ortasında en kirli duyguların hesabını verdim
bu muydu bana yakışan
neden buğulu duyguların en katil damgasında esaretin hapsinde duygularımın hesapsızça savruluşunu yaşadım
biliyorum sonlarım hep çıkmaz sokakların en dibinde
gözleri bağlı bıcağı bekleyen kurban duygularımdan çıkan kan kırmızılarında kahkaların içindeki çığlığım yapıştı
içindeki griliğe isyan duvarlara
artık fitil tutmaz olmuş yüreğim söz gecmez olmuş bıcak sırtında yürüdüğün kaybolduğum duygularıma
oysaki en güzel yerine yapışmıştın düşlerimin mavisinde
işte ben de en yaralı en can düşer halimi alarak kaçıyorum
zulalarını seçtim hayatın
yaralarıma gözyaşı ile
en güzel rüya tadında
yaşadığımızın anların merhemi ile yaralarımı sarmaktayım
umudum
kaybolduğum yerde hayata dönmem
belki umudum dirlişimedir duygularımın