Sevdasına Yandığım Hayat

Kalabalık kentler ürkütür yüreğimi uğultular doldurur beynimi yürüdükçe tüm gözlerden incinmiş bir bakış sızar istasyonlara kirli vagonlarda taşınan ince bir hüzün gibi ki hep aynı yerimi burkan bu yüzü kirli şehirde kimse kimseyi sevmiyor

bilmiyor avuçları kar çiçeği kokan bir çocuğun saçlarına dokunmayı şiirler okumayı bir alacaşafağa kaç kez uçuruma ittiysem yüreğimi gözlerini gördüm deltalarda yalvaran sesini kırıldı kanadım kolum şiir cıvıltıları oysa gönül ormanımda yıldız ışıltıları uzanıpda tutamıyorum

unutulmuş bir sokak ortasında düş denizlerine bırakıyorum soluğumu uzak bir kıyıda kalıyor ellerim bütün iskeleler yıkılıyor hiç bir gemi almıyor beni bir damla gözyaşı olup akıyor yüreğim avuçlarıma yüreğim deliboran kimselere anlatamıyorum hasret ki, kızıl alev bir güldür koparıp göğsümde ateşlere atıyorum hiç kimse çekip almıyor kalbimi ateşler içinde kanıyor en katı yerinde gece,

yanıyor yüreğim yüreğim kanrevan, acımı unutamıyorum tutunduğum dal kırık sokulduğum kucak çiçek açmıyor aldırmıyor çığlıklarıma sevdasına yandığım hayat acının ve ateşin burgacında ince bir sızı gibi geçip gidiyor ömrüm nasıl katlanacaksa
KALBİM BUNCA AĞRIYA




Nuri CAN