68'Li Oğuldan Babasına

Baba,


Sana her zaman için müteşekkirim Çünkü Kemalist düşünceyle yetiştirdin beniKüçüklüğümden beri evde devamlı Kurtuluş Savaşı anılarıyla büyüdüm Ve o zamandan beri yabancılardan nefret ettim


Baba, biz Türkiye'nin ikinci Kurtuluş savaşçılarıyız Elbette ki hapislere atılacağız, kurşunlanacağız da Tıpkı Birinci Kurtuluş Savaşı'nda olduğu gibi Ama bu topraklan yabancılara bırakmayacağız Ve bir gün mutlaka yeneceğiz onla*rı



Düşün baba; Bugün hükümet işini, gücünü bırakmış bizimle uğraşıyor Çünkü bizden başka gerçek muhalefet kalmamış durumda Ve hepsi Kemalist çizgiden sapmışlar Ve tarih önünde hüküm giymiş durumdadırlar Biz çoktan onları tarihin çöplüğüne atmış durumdayız


28 Ocak 1971 Deniz Gezmiş






2 Mektup:


"Baba,


Mektup elinize geçmiş olduğu zaman aranızdan ayrılmış bulunuyorum Ben ne kadar üzülmeyin desem de üzüleceğinizi biliyorum Fakat bu durumu metanetle karşılamanı istiyorum İnsanlar doğar, büyür, yaşar ölürler, önemli olan çok yaşamak değil, yaşadığı süre içinde fazla şeyler yapabilmektir Bu nedenle ben, erken gitmeyi normal karşılıyorum Oğlun bu yola bilerek girdi ve sonun da bu olduğunu biliyordu Annemi teselli etmek sana düşüyor Kitaplarımı küçük kardeşime bırakıyorum Kendisine özellikle tembih et O'nun bilim adamı olmasını istiyorum Bilimle uğraşsın ve unutmasın ki bilimle uğraşmak da bir yerde insanlığa hizmettir Son anda yaptıklarımdan en ufak bir pişmanlık duymadığımı belirtir, seni, annemi, abimi ve kardeşimi devrimciliğimin olanca ateşi ile kucaklarım"


6 Mayıs 1972 Deniz Gezmiş




Yukarıdaki iki mektubun yazarı 60'lı yılların sonunda İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde okudu Öğrenciliği sırasında eylemlerin içinde yeraldı İkinci mektubu yazdıktan 5 dakika sonra iki arkadaşıyla birlikte asıldı Yaşasa, O da, çeyrek asır sonra bugün, çocuğuna "Aman oğlum, vergini ver-devletini sev" diye mektup yazar mıydı, bilinmez Ama yaşatmadılar Asıldığında 25 yaşındaydı




"Babasından ileri/doğacak çocuğundan geri" olduğuna inanıyordu



Can Dündar

6 Mayıs 1972

Baba,

Mektup elinize geçmiş olduğu zaman, aranızdan ayrılmış bulunuyorum Ben, ne kadar üzülmeyin desem, yine de üzüleceğinizi biliyorum Fakat, bu durumu metanetle karşılamanı istiyorum İnsanlar doğar, büyür, yaşar ve ölürler… Önemli olan çok yaşamak değil, yaşadığı süre içinde, fazla şeyler yapabilmektir

Bu nedenle ben, erken gitmeyi normal karşılıyorum Ve kaldı ki, benden önce giden arkadaşlarım, hiçbir zaman ölüm karşısında tereddüt etmemişlerdir Benim de etmeyeceğimden şüphen olmasın

Oğlun, ölüm karşısında aciz ve çaresiz kalmış değildir

Bu yola bilerek girdi Sonunda da bu olacağını biliyordu

Seninle düşüncelerimiz ayrı ama, beni anlayacağını tahmin ediyorum Sadece senin değil, (…) anlayacağını inanıyorum

Cenaze için, avukatlarıma gerekli talimatı verdim Ayrıca savcıya da bildireceğim Ankara´da 1969´da ölen arkadaşım Taylan Özgür´ün yanına gömülmek istiyorum Onun için cenazemi İstanbul´a götürmeye kalkma

Annemi teselli etmek sana düşüyor Kitaplarımı küçük kardeşime bırakıyorum Kendisine özellikle tembih et Onun bilim adamı olmasını istiyorum Bilimle uğraşsın ve unutmasın ki, bilimle uğraşmak da bir yerde insanlığa hizmettir

Son anda, yaptıklarımdan en ufak bir pişmanlık duymadığımı belirtir seni, annemi ve kardeşimi devrimciliğimin olanca ateşiyle kucaklarım…

Oğlun Deniz Gezmiş

Merkez Cezaevi

MARE NOSTRUM

En uzun koşuysa elbet Türkiyede de Devrim,
O, onun en güzel yüz metresini koştu
En sekmez lüverin namlusundan fırlayarak
En hızlısıydı hepimizin,
En önce göğüsledi ipi
Acıyorsam sana anam avradım olsun,
Ama aşk olsun sana çocuk, aşk olsun!

Can Yücel