Bizde Eksik Olan Ne

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

BİZDE EKSİK OLAN NE?

Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti

Asıl eksiklik,çareyi baskasında aramaktı

Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor

İnsan tek
başına mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor

Önce yalnızdık

9 ay boyunca karanlık bir yerde dışarı çıkmayı bekledik ve dünyaya ağlayarak geldik

Pişman gibiydik

Ya da mecburen gelmiş gibi

Biraz büyüdükten sonra, kendimizi bildiğimiz anda, içimizi kemiren, kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik: Bir yerde bir eksik var

Korktuk

"Bunun sebebi ne?" diye sorduk kendimize

Cevabı yapıştırdık: "Demek ki sahip olmadığımız bir şeyler var

O yüzden eksiklik hissediyoruz

"
Peki, neye sahip olmamız gerekiyor?
Çocukken, "yaşımız küçük" diye düşündük

Her istediğimizi yapamıyoruz

Kurallar, yasaklar var

Büyüyünce her şey
yoluna girecek

Büyüdükçe Bir şey değişmedi

Yine huzursuzduk

İçimizden bir ses aynı sözcükleri fısıldıyordu: "Bir eksik var

"
Kafamız karıştı

Nasıl kurtulacağız bu iğrenç duygudan? Nasıl geçecek bu?
Aklımıza yeni cevaplar geldi: Okulu bitirince geçecek

İşe girince geçecek

Para kazanınca geçecek

Tatile gidince geçecek

Okulu bitirdik

Diploma aldık

İşe girdik

Kartvizit aldık

Çalıştık

Para kazandık

Taşındık

Araba aldık

Çalıştık

Eve yeni eşyalar aldık

Tatile gittik

Dans ettik

Terfi ettik

Kartviziti değiştirdik

Daha çok çalıştık

Daha çok para kazandık

Çalıştık

Geçmedi

"Bir yerde bir eksik var" hissi, hala orada duruyordu

Bu sefer de "Sevgilimiz olunca geçecek" dedik

"Yalnızlığımız sona erince bu illetten kurtulacağız

" Beklemeye başladık

Derken, biri çıktı karşımıza

Aşık olduk

Ve anında başka biri olduk

Daha güçlü, daha güzel, daha akıllı biri

Hesap cüzdanları, kartvizitler, hatta ilaçlar bile böyle hissetmemizi
sağlamamıştı

Sevgilimizin gözlerinde, daha önce bize verilmemiş kadar büyük sevgi ve hayranlık gördük

Sevgilimizin gözlerinde Tanrı' yı gördük

Işığı gördük

"Tünelin ucundaki ışık bu olmalı" diye düşündük"kurtulduk

"
Sonra bir gün, daha dün bize deli gibi aşık olan insan çekip gidiverdi

Şimdi her yer bombos

Şimdi tekrar yalnızız

Başladığımız yere döndük

Yıllarca uğraştık, eksiğin ne olduğunu bulamadık

albuki her şeyi denedik, her yere baktık

Öyle mi?
Bakmadığımız bir yer kaldı

İçimize bakmadık

Eksik parçayı dışarda aradık ama içimizde saklı olabileceğini akıl etmedik

Birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye uğraştık ama kendimizi sevmedik

Şaşıracak bir şey yok, tabi ki sevmedik

Kendimizi sevsek bu kadar koşturur muyduk?

Canımız yanmasın diye duvarların ardına saklanır mıydık?
Kendimizi boş sanıp doldurmaya uğraşır mıydık?
Terk edilmekten korkar mıydık?

Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti

Asıl eksiklik, çareyi başkasında aramaktı

Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor

İnsan tek
başına mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor

"Herkes beni sevsin" diye uğraşınca kimse gerçekten sevmiyor, herkes sevgisine şart koyuyor, sınır
koyuyor

Oysa "kendime duyduğum sevgi bana yeter" diye düşününce, kendimizi oldugumuz gibi kabullenince yarım tamamlanıyor

Her şey bir oluyor

İşte o zaman perde aralanıyor

Acı diniyor

İşte o zaman baska 'bir' iyle bir araya gelerek, hesabın kitabın, korkunun kaygının hüküm sürdüğü sahte bir sevgi yerine, gerçek bir sevgi yaratılabiliyor

CAN DÜNDAR

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bizde Eksik Olan Ne BİZDE EKSİK OLAN NE? Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti Asıl eksiklik,çareyi baskasında aramaktı Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor İnsan tek başına mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor Önce yalnızdık 9 ay boyunca karanlık bir yerde dışarı çıkmayı bekledik ve dünyaya ağlayarak geldik Pişman gibiydik Ya da mecburen gelmiş gibi Biraz büyüdükten sonra, kendimizi bildiğimiz anda, içimizi kemiren, kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik: Bir yerde bir eksik var Korktuk "Bunun sebebi ne?" diye sorduk kendimize Cevabı yapıştırdık: "Demek ki sahip olmadığımız bir şeyler var O yüzden eksiklik hissediyoruz" Peki, neye sahip olmamız gerekiyor? Çocukken, "yaşımız küçük" diye düşündük Her istediğimizi yapamıyoruz Kurallar, yasaklar var Büyüyünce her şey yoluna girecek Büyüdükçe Bir şey değişmedi Yine huzursuzduk İçimizden bir ses aynı sözcükleri fısıldıyordu: "Bir eksik var" Kafamız karıştı Nasıl kurtulacağız bu iğrenç duygudan? Nasıl geçecek bu? Aklımıza yeni cevaplar geldi: Okulu bitirince geçecek İşe girince geçecek Para kazanınca geçecek Tatile gidince geçecek Okulu bitirdik Diploma aldık İşe girdik Kartvizit aldık ÇalıştıkPara kazandık Taşındık Araba aldık Çalıştık Eve yeni eşyalar aldık Tatile gittik Dans ettik Terfi ettik Kartviziti değiştirdik Daha çok çalıştık Daha çok para kazandık Çalıştık Çalıştık Geçmedi "Bir yerde bir eksik var" hissi, hala orada duruyordu Bu sefer de "Sevgilimiz olunca geçecek" dedik "Yalnızlığımız sona erince bu illetten kurtulacağız" Beklemeye başladık Derken, biri çıktı karşımıza Aşık olduk Ve anında başka biri olduk Daha güçlü, daha güzel, daha akıllı biri Hesap cüzdanları, kartvizitler, hatta ilaçlar bile böyle hissetmemizi sağlamamıştı Sevgilimizin gözlerinde, daha önce bize verilmemiş kadar büyük sevgi ve hayranlık gördük Sevgilimizin gözlerinde Tanrı' yı gördük Işığı gördük "Tünelin ucundaki ışık bu olmalı" diye düşündük"kurtulduk" Sonra bir gün, daha dün bize deli gibi aşık olan insan çekip gidiverdi Şimdi her yer bombos Şimdi tekrar yalnızız Başladığımız yere döndük Yıllarca uğraştık, eksiğin ne olduğunu bulamadık albuki her şeyi denedik, her yere baktık Öyle mi? Bakmadığımız bir yer kaldı İçimize bakmadık Eksik parçayı dışarda aradık ama içimizde saklı olabileceğini akıl etmedik Birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye uğraştık ama kendimizi sevmedik Şaşıracak bir şey yok, tabi ki sevmedik Kendimizi sevsek bu kadar koşturur muyduk? Canımız yanmasın diye duvarların ardına saklanır mıydık? Kendimizi boş sanıp doldurmaya uğraşır mıydık? Terk edilmekten korkar mıydık? Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti Asıl eksiklik, çareyi başkasında aramaktı Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor İnsan tek başına mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor "Herkes beni sevsin" diye uğraşınca kimse gerçekten sevmiyor, herkes sevgisine şart koyuyor, sınır koyuyor Oysa "kendime duyduğum sevgi bana yeter" diye düşününce, kendimizi oldugumuz gibi kabullenince yarım tamamlanıyor Her şey bir oluyor İşte o zaman perde aralanıyor Acı diniyor İşte o zaman baska 'bir' iyle bir araya gelerek, hesabın kitabın, korkunun kaygının hüküm sürdüğü sahte bir sevgi yerine, gerçek bir sevgi yaratılabiliyor CAN DÜNDAR