Ölümden Yaşama Yaşamdan Ölüme

Ölümden Yaşama Yaşamdan Ölüme - Yasin Başaran

Orhan kendine ait dünyası olan biridir Kitaplara olan yakınlığını insanlara ve kendine bir türlü gösteremez Milyonların içinde kocaman yollarda yoğunlukdan dolayı birbirine çarpmak zorunda olan insanların içinde bile yalnızdıKendi içinin derinliklerinde kaybolmuş, ölümle yaşamaya alışmıştı…

Ama Orhan`ın öyle iyi bir kalbi vardı ki : kimseyi kırmayan, sessiz yaşayan, kendi halinde sakin biriydi Geceleri yastığı sırısıklam olurdu ağlamaktan Kendini eleştirmekten kimseyi eleştirmeye fırsat bulamıyordu Tek zevki eski bilgisayırında hafif müzikler eşliğinde hikayeler yazmaktı Ve böylece kendini rahatlatıyor ve içinde huzura eriyordu…

Bir sabah kalktı ve ekmek almak için bakkala gitti Bakkalda hayatını değiştirecek kişiyle karşılaştı Sibel ve Orhan orda uzun uzun bakıştılar Diller susmuş sadece gözler konuşmuştu Orhan eve gitti odasına kapandıAynanın karşısına geçip çırılçıplak soyundu ve kendisini ilk defa baştan aşağı süzüp, vücudunu keşfetmeye koyuldu Orhan hayatında daha önce hiç tanışmadığı duygularla tanışmıştı Sibelde orhandan etkilenmişti Sibel orhanın gözünde ki yalnızlığı ve gizemi gördü Ve bu da sibeli meraktan meraka sokuyordu…Sibel o günden sonra kafasında tek bir düşünce oluştu “Mutlaka onunla konuşmalıyım”…Sibel hayatında ilkkez gördüğü ve ismini bile bilmediği birinde kendisini ona çeken şeyin ne olduğunu düşünmekten alıkoyamıyordu kendini…

Orhanda ilkkez aşık olmuştu Hemde yıldırım aşkı diye nitelendiren aşktandı Sabah yine karşılaşmışlardı, bakkalda Yine uzun bakışmalar sonucunda “merhaba” çıktı orhanın ağzından Sibelde hemen ona karşılık verdi Orda konuştuktan sonra birbilerinin numarasını alıp ayrıldılar Daha sonra Orhan buluşmak için mesaj gönderdi Birinci, ikinci üçüncü buluşma derken bu böyle sürüp gitti Tabi bu aradada birbirlerine çok alışmış ve aşklarının tavan noktasına ulaşmışlardı Bir gece Orhan telefonu eline alıp “ gel sevdalım ol hayatıma anlam veren imkansızım ol” diye mesaj gönderdi Sibel`den de hemen karşılık geldi: “kalbim, benliğim, bedenim ve bana ait ne varsa hepsi sana aittir” diye Artık sevgili olmuşlardı sevgili demek onların aşkının yanında denizdeki bir damla kadar hafif kalırdıSevgili kelimesi onların aşkının tarifi demek değildi

Orhan artık suskun değil, bir geveze papağan kadar konuşur olmuştu Gittiği heryerde Sibel bedenen yanında olmasa da ruhen yanındaydı Artık Orhan bütün kızları Sibel olarak görüyordu Sibelde tüm erkekleri Orhan olarak görüyordu

Orhanla Sibel elele tutuşmuş giderken 5 insan dışı ve cani kılıklı insanın bir köşeye genç çocuğu sıkıştırdıklarını gördüler Orhan olaya mudale etmek istedi, hemen Sibel ise buna izin vermek istemedi Orhan orda bir insan çaresizken lütfen benim bunu görmezden gelmemi isteme dedi Orhan sibelin elini bıraktı ve onların yanına doğru gitti Orhan ne istiyorsunuz çocuktan , 5 kişi bir çocuğa eziyet etmekten utanmıyor musunuz ? dedi Adamlar orhanın üstüne doğru gelmeye başladılar Orhanın gücü ancak ikisine yettiüçüncü kişi bıçağı çıkarıp orhanın kalbine sapladı Orhan kanlar içinde yere yığıldı Sibel koşarak orhanın yanına geldi, çığlıklar eşliğinde Orhanın sibele son sözü arka cebimdeki kağıtı al olduSibel kağıdı aldı ve kendi cebine koydu telaşla Orhan mezara defnedildi Sibel artık kahrolmuştusibelin yaşayan bir ölüden hiçbir farkı yoktuGözyaşlarını silmek ve mendili almak için elini cebine attı, mendili alırken orhanın cebinden aldığı kağıt yere düştüSibel unutmuştu kağıdı Hemen kağıdı alıp okumaya başladı Orhan şunları yamıştı:

“Biliyorum bu mutluluğum fazla sürmeyecek Ölüm hemen yanı başımda hissediyorum Ve bu kağıdı aşkımızın başladığı günden beri cebimde taşıyorum” Üzülme dememin ne kadar faydası olur bilmiyorum ama lütfen lütfen lütfen sakın üzülme Sürekli susan dilimi sen konuşturdun Şimdiye kadar tatmadığım duyguları sen tattırdın Aşkın varlığını bilmezken şimdi tanımınıda biliyorum Aşk; Gülü tikeniyle beraber avuçlamak demektir Ben gülü avuçladım hemde tikensiz çünkü sen tikeni olmayan TEK GÜLSÜN…



Yasin Başaran