Vurgun Yemiş Sürgünlerin Öyküsü

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

Vurgun Yemiş Sürgünlerin Öyküsü Yazısı - Vurgun Yemiş Sürgünlerin Öyküsü Şule Meryem Canpolat - Şule Meryem Canpolat Yazıları

nerden ve nasıl geldiğimizi hatırlamadığımız sonsuz bir coğrafyadan dünyaya iniştir sürgünlük

her insan sürgündür bu bakımdan

sürülmüştür çünkü ana vatanından

dünya gurbet içre gurbettir bu yüzden

her şey mutlu etse insanı; geçici olduğunu bilmek, sürgünlüğünü hatırlamak, üzer insanı

ne sonsuz hayaller kurabilir ne de bugün gidecek gibi yaşamayı beceremez dünyada

kalp sürgünlüğü, ruh sürgünlüğü

derken artar yaralar

saramaz yaraları bir türlü güzel dostlar

sürgünlük hiç bir şeye benzemez

kah yanar yürekler ayrılık acısıyla, kah da kanar sonsuz özlemler içinde

gerçek sılaya varana kadar da sürer yaralar

sürgünde olduğunu unutan yürekler bunu geçici bir sancı sanır, hiç gitmeyecekmiş gibi dünyadan, kendini kandırır

sürgün olduğunu bilene güçtür anlatmak dünyayı

dünyayı saran kasırgayı

ne oyunlardan haberi vardır onun ne de oyunbozanlardan

ne hancı bilir kendini ne de yolcu

sadece kamışından koparılmış ney misali inler durur

kalıcı bir konak arar bazen kendine

bilmez ki, dünya konak olmamış kimseye

sürgündeki kişi her geçici avuntuyu derman görür kendine, her güleni dost, her geleni insan

yıkar ve yıkılır bazen de sürgünde ruhlar, başka sürgün ruhları

bilerek ya da bilmeden incitir, kahırdan yorulmuş yürekleri

oysa herkes biraz sürgündür

vurgun yemiş sürgünler

yolların uzunluğu ya da inceliği koymaz sürgün kişiye

ne de çetinliği

duyguları yorsa da çoğu zaman, adı üstünde sürgündür o

götüremediğini düşündüğünde , sürükler durur ruhunu

nasıl gidiyor sürgünlüğün diye soranlara?

-nasıl gitsin

sürünüp gidiyoruz işte demek adettendir belki bu yüzden

ayrılığın tokadı, her kavuşmada çarpar yüzüne bir tokat gibi

her kavuşma incitir onu

oysa gönderilmeden önce ne kadar da şendi ruhu, çocuklar gibi

biraz vurgunluk, biraz sürgünlük olgunlaştırır onu

gitmeden kalmanın tadına bakar bu yüzden

sürgünler tüm güzelliğiyle, çilesiyle yaşanmalı ki hakkı verilmiş olsun

işte bu yüzden yılmaz sürgünde ruhlar asla

dünyada en sona kalsa da

varmadan, varılacak mekana, aşar tüm çıkmazları ve tamamlamaya çalışır noksanlarını

oldum diyen ölmüştür sözü bir yana, o ölmeden önce olmaya bakar

gitmeden anlamaya sürgününü

ve çözmeye bu hınzır düğümünü

Şule Meryem Canpolat

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Vurgun Yemiş Sürgünlerin Öyküsü Vurgun Yemiş Sürgünlerin Öyküsü Yazısı - Vurgun Yemiş Sürgünlerin Öyküsü Şule Meryem Canpolat - Şule Meryem Canpolat Yazıları nerden ve nasıl geldiğimizi hatırlamadığımız sonsuz bir coğrafyadan dünyaya iniştir sürgünlükher insan sürgündür bu bakımdansürülmüştür çünkü ana vatanındandünya gurbet içre gurbettir bu yüzden her şey mutlu etse insanı; geçici olduğunu bilmek, sürgünlüğünü hatırlamak, üzer insanıne sonsuz hayaller kurabilir ne de bugün gidecek gibi yaşamayı beceremez dünyada kalp sürgünlüğü, ruh sürgünlüğüderken artar yaralarsaramaz yaraları bir türlü güzel dostlar sürgünlük hiç bir şeye benzemezkah yanar yürekler ayrılık acısıyla, kah da kanar sonsuz özlemler içindegerçek sılaya varana kadar da sürer yaralarsürgünde olduğunu unutan yürekler bunu geçici bir sancı sanır, hiç gitmeyecekmiş gibi dünyadan, kendini kandırır sürgün olduğunu bilene güçtür anlatmak dünyayıdünyayı saran kasırgayıne oyunlardan haberi vardır onun ne de oyunbozanlardanne hancı bilir kendini ne de yolcusadece kamışından koparılmış ney misali inler dururkalıcı bir konak arar bazen kendinebilmez ki, dünya konak olmamış kimseye sürgündeki kişi her geçici avuntuyu derman görür kendine, her güleni dost, her geleni insanyıkar ve yıkılır bazen de sürgünde ruhlar, başka sürgün ruhlarıbilerek ya da bilmeden incitir, kahırdan yorulmuş yüreklerioysa herkes biraz sürgündür vurgun yemiş sürgünler yolların uzunluğu ya da inceliği koymaz sürgün kişiyene de çetinliğiduyguları yorsa da çoğu zaman, adı üstünde sürgündür ogötüremediğini düşündüğünde , sürükler durur ruhunu nasıl gidiyor sürgünlüğün diye soranlara? -nasıl gitsinsürünüp gidiyoruz işte demek adettendir belki bu yüzden ayrılığın tokadı, her kavuşmada çarpar yüzüne bir tokat gibiher kavuşma incitir onuoysa gönderilmeden önce ne kadar da şendi ruhu, çocuklar gibi biraz vurgunluk, biraz sürgünlük olgunlaştırır onugitmeden kalmanın tadına bakar bu yüzden sürgünler tüm güzelliğiyle, çilesiyle yaşanmalı ki hakkı verilmiş olsunişte bu yüzden yılmaz sürgünde ruhlar asladünyada en sona kalsa davarmadan, varılacak mekana, aşar tüm çıkmazları ve tamamlamaya çalışır noksanlarını oldum diyen ölmüştür sözü bir yana, o ölmeden önce olmaya bakargitmeden anlamaya sürgününüve çözmeye bu hınzır düğümünü Şule Meryem Canpolat