Susuyorum,Kimseler Anlamıyor..

Aldı eline beyaz bir kağıt,
Sonra uçak yaptı o kağıttan, tıpkı çocukluğumuzda ki gibi…
Ve bıraktı boşluğa…
Gittikçe uzaklaştı, göremez oldum…

‘İşte bu gittikçe kaybolan, sevincindi’ dedi…
Anlamadım !
Belki de anlamak istemedim
Düşündüm, düşündükçe anımsadım
Ve anladım !

Bir zamanlar benimde,
Küçük ellerim, küçük umutlarım vardı…
Adını ‘gülücük’ koyduğum bir uçurtmam vardı
Aldığım gibi kayıp gitti ellerimden
İzledim, gözümü kırpmadan izledim…
Kayboldu yavaş yavaş…
Mutluluğumu da alıp gitmişti sanki o an…
Çok ağladım…
Oysa ne çok mutluymuşum…

Şimdi, sözüm ona büyüdüm…
Ve yine ağlıyorum…
Artık gözyaşlarımın içi dolu
Kimine küçük, kimine büyük kırıntılar acıtıyor içimi…
Bir söz yetiyor yaprak misali savrulmama…
Her şarkıda dökülüyor damla damla gözlerim…

Artık bir kulağımdan girip, diğerinden çıkmıyor söylenenler…Her birini yazıyorum aklıma birer birerGidişlerin anlamını iyi biliyorum şimdilerde
Ve gelenlere dair korkularım çoktandır…
Yani, büyüyorum…
Ve büyüdükçe, susuyorum git gide

İçim kanıyor
İnadına susuyorum !
Sustukça, koparıyorum her bir parçamı bedenimden…
Duygularım bende hükümsüz şimdi…
Düşlerim yarım…

Yalnızlığın kapıları kapanmış yüzüme…
Ruhum bir orada bir burada…
Gel- gitlerde firari çocukluğum…

Şimdi bir balonum olsaydı…
Kırgınlığı, yalnızlığı, hüzünü, acıyı…
Bildiğim, bilmediğim ne varsa içine doldursaydım…
Ve bıraksaydım boşluğa
Hayallerim kalsaydı sadece geride…
Keşke ‘nin diğer anlamı bu bende ki
Belki de bir mucize beklediğim…
Nicedir kendimi kandırıyorum
Artık sus yüreğim !

Duyuyor musunuz ?
Kimse görmek istemese de, büyük duygularımın içinde hala küçüğüm ben…