06-23-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Elveda Sevgili Elveda
Sahi  Biz Ne Zaman Bittik?

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi… Korkar oldum noktalar koymanın ardından yeni cümleler kurmaya  Artık yokmuşsun, artık yokmuşum, artık yokmuşuz  Gün batımları yokmuş oturduğumuz odanın sarı duvarlarına yansıyan  Ellerin yokmuş en beklenmedik anda ellerimle kavuşan  Aşklar yokmuş artık, bir zamanlar var olduğuna inanılan 
Öylesine yuttum ki sesli harflerimi… İçimde kırılan bir ayna kaldı sadece  Geceler yokmuş artık, gündüzler de… Saatlerin kadranları kırılmış, küsmüş zamana  Kala kala bir rüya kalmış geceleri buluştuğum  Bir zamanlar bir romantiğin sarhoş eden gitar sesini dinlediğimiz yer de silinmiş gitmiş haritalardan  Ne çok şey kalmamış, ne çok hiçbir şey var olmuş yaşanıp bitmişlerden…

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi… En çok da isminin içinde geçenleri  Bir pusula ömründe ilk kez yanlış yönü göstermiş  Gururuyla intiharı seçmiş, düşüp kırılmış yanlış yönü gösterdi diye  Güney de yokmuş artık, kuzey de… Sabahları yaşadığımız doğu silinip gitmiş, batıysa hiç olmamış ki daha önceden zaten…

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi… Kala kala sadece ve sadece o kelimeler arasına yerleştirilen birkaç küçük nokta kalmış  Sadece üç nokta… Apostroflar yokmuş artık, virgüller de çoktan yitip gitmiş geldikleri masallar alemine  Ne bir ünleme rastlayabilirmişiz artık bu ucunu göremediğimiz sokağın ortasında, ne de kendini sorgulayıp duran tek bir soru işaretine…

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi… Yok olmuş dakikalar, saatler, saniyeler  Ve sen biraz da  Sahi biz hiç var olduk mu dersin? Belki olduk, belki olmadık  Aslında ne kadar yanıldık, ne kadar aldandık  Biz koskoca birer yalandık  Odanda dağınıklığımı toplayan bir gölge vardı ya hani, o da yok artık  Dağınıklığım da yok, serzenişlerim, boşvermişliklerim de  Artık biz yokuz ki…

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi… Ancak, bana aldırmadan geçip giden zaman kalabilirdi ardımdan  Devam etti takvim yaprakları ardı ardınca koparılıp atılmaya  Aylar yıllara dönüp gitti  Artık ay yok, yıldızları da kaybettim ne zamandır  Sahi gökyüzü var mıydı seni sevdiğim zamanlar? Bilmiyorum ama, banyonda her sabah baktığım aynada gördüğüm siluetin yok artık  Ya da telefonlarda duyduğum sesin  Yoklar ne zaman var oldu! Veda etmeyi mi unuttuk artık olmayanlara yoksa!

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi… İki şehir, bir köGoogle Page Rankingü vardı bir zamanlar  Eskiden izlediğimiz filmler yok artık, ilk kez gittiğimiz bale de oynanmadı bir daha hiç  Belki bir tiyatro oyununun ta kendisi bizdik  Tanrım, sen ve ben ne çok şey yitirdik  Birdik, bizdik, “en”dik, tektik… Sahi biz ne zaman bittik! Ne kadar zaman geçtiyse üzerinden, bu gece o kadar yutuyorum sesli harflerimi…

“Ah”larımı yutuyorum artık  Avaz avaz susuyorum, sessiz sessiz çığlıklar atıyorum bu gece kendi kendime  Bitenlere gülüp başlamak isteyenlere ağlıyorum  Hüzünler mutlu ediyor beni, mutluluklara ağlıyorum  Her şey ters dönüyor ama ben yırtıp atıyorum bir kağıda yazdığım seni, yutuyorum bütün sesli harflerimi…
Elveda Sevgili

SUNUM almira
                                                                          
|
|
|