Acının Gamzesi Yok (mu)???

Hayat hep güler mi insana, güldürür mü yoksa bilinmez, gizemi dolu olan
dünyada Bir varmış bir yokmuş diye başlanan tüm masallar da iyiler hep

galip gelir ya, beklersin bir gün yaşamın masal olsun diye Ama hep kötüler
el üstünde tutulur gerçek dünyada Üzülürsün sonra, niye diye, ama
bakabilirsen sabahın sessizliğinde kulaklarda yankılanan kuş cıvıltılarından

ve meltemin serin esen rüzgârından, dünyaya İşte o zaman görebilirsin hep
bir gizemin saklı olduğunu Belki acının gamzesinin gözünde yansıyan
yakamozuna şahit olabilirsin Senin de hüzün kuşlarının kanat çırptığı

gözlerinde bir gamzenin ışıldadığını kendi aynandan görebilirsin

Yontulmadan elmasın, yanmadan altının, güneşte kalmadan meyvenin
olgunlaşmayacağı gibi, acıları tatmadan olgunluğun gamzesinin insanda

açmayacağını da bilmek için acaba acıda yanmak (mı) gerekir (?)
Dostların gülen yüzünün ardından, ihanet şarkılarını bestelediğine şahit
olunca, yüreğin acıda yanması mı yoksa acının gamzesinde dostluğun zor
olduğunu görmek mi daha anlamlıdır?


Severek vuslat denizinde buluşan iki aşığın kavuştuktan sonra, bencillik
fırtınasında ayrılık küreklerine asıldığında yüreğin acı da yanması mı yoksa
acının gamzesinde sevmenin bencillik hortumuyla yok olacağını tecrübe ederek

sevmede bencilliği öldürmenin gerekliliğine olan inancı hissetmek mi daha
anlamlıdır?

Bence acının en güzel gamzesi ibretlik hayatlarda yaşamın güzelliklerine göz
kırparak hayatımızı gamzenin gülümseyen meltemine bırakmaktır Ancak

ibretlik hayatlardan alınmayan dersler, bizim hayat ağacımızda başkaları
için acının gamzesini açtıracaktır

Acının gamzesini görerek yaşamı gül bahçesine çevirmeniz dileğiyle sevgiyle
gözlerinizdeki gamzeyi selamlıyorum

Göremediğimiz hedefi asla tutturamayız Acının gamzesinde görülen tüm
güzellikler ise bizlere huzur ve umut hedefine giden yolun tüm kıvrımlarını
en acımasız şekilde göstermiştir O halde acının gamzesinde kıvrımları

incelemeye ne dersiniz?