Sessizce Yanayım, Aşkın Arında Kalayım!

Bilmem ki

nerden başlayayım
Halinin
bariz suhuletine
belki çok yabancıyım
Lakin sakinliğin esrarında ki
bir hancıyım ve temaşa ile duacıyım


Yıllar var ki
ne derleri bırakmıştım
Kendi ahvaliyle
hemhal olan aciz bir muradım
Kimden haddim olmayarak
ne umarım, yalnız sokakları koklarım


Gün içinde
gönlümün rüzgarındayım
Geceleri ruhumla
arkadaşlığıma öyle bakarım
Ve kalbimin sahifelerinde
muhabbeti yoklarım ve aşkı sayıklarım


Ne deyim
bilmem ki fakirliğimle
Edebe fevkalade
ihtiyaçlı kimliğimdeki sesle
Ey gönlümde mahzunluğunu
koruyan aheste, söyle hevesler nerde


Bilirim ki
merakın kertiğindesin
Zarif halinle
nefeslere fevkalade bir şevksin
Lakin ancak seni anlayan için
seferber olan cihanın en nadidesisin


Mekanlar
çok farklı olsalar da
Tınılar yüreği burkunca
ve gönül yelpazesinde aşk
İdrake kapı aralayınca,
işte o vakit çekiliyorum sessizliğime acizce


Zira
biliyorum ki farkımız çok
Ruhumdan bariz
bir şekilde tebarüz eden hal yok
Kalbim af’ın karesinde
mütemadiyen yaşıyor susuzluğunda hazzı şok


Gel artık
kertmeyle kem terliğime
Artık kafi de meramı
melalden sudur eden ahvalime
Muhabbetinin derdiyle
ve hilmin asudeliğinde sevdama temaşa eyle


Hasret
gönlünü ve muhabbetini
Toprağın bağrından
fışkıran filizlerin serencamıyla
Ve ruhunun nazar eylediği,
dur durak bilmeden temaşa ettiği hal ile


Basiretsizliğimi
Elhak bilirim ve kabul ederim
Kimseye bir şey demeden
sessizce bizar ahvalime çekilirim
Çaresiz sana niyaz eğlerim
ve muhabbetimi serdederek göçer giderim



Mustafa CİLASUN