Ey Rabbim, Sen Bilirsin, Mağfidet Edenimsin!

Kapına geldim, esaretimle uzaklaştım
Anlamak için hiç uğraşmadım, kolay olana kapıldım ve inandım
Heveslerim için yaşadım, kim ne yapıyorsa hakikat sandım, nasıl yanıldım
Halimi cezbeden her rüzgarı aşk sandım, hangi nefese dokunsam acıyla sızlardım


Ne ruhumun ve ne de kalbimin farkındaydım
Sanki nefsimi ihya etmek için vardım ve bu manada yol alan ayıptım
Akan gözyaşlarımı serzenişlerim için kar sayardım, vicdamın adına duyarsızdım
Hangi meclise girsem şekliyeti önceleyen nefesleri görsem pek garipser ve ürkerdim


İçimde var olan korkuyu nasıl gizlerdim
Ne zaman bir insan ölse, ağıtlar durmak bilmese, yıkamak için su nöbetteyse
İçim sızlardı, nazar ettiğim beden ne kadar anlamsızdı, haşyet o an nasıl ızdıraptı
Açılan kabir sukut halindeydi,en yakınları keder içindeydi,elhak nefes müddetliydi


Neden bu kadar duyarsız ve arsızdım
Tahkik edemeyecek kadar pişkinlik adına hazandım, nasip şadında kuraktım
Oysa yaratığın bir candım, bir ömür hicran ile yakarmayı başaramadım,utandım
kaybolmuş bir nefesten farksızdım, ummana açılmış bir yelkenli misali gamsızdım


Nasip ettiğin bir vesileyle ayıldım
Hayıflanmak için ne kadar geç kalmıştım, kalbim ve ruhuma kötülük yaptım
Nefsi lekelerimle arlanmadan yaşamayı marifet sandım, güçlü olmak için vardım
Her lahzasında alıp götüren lahzayı anlamadım, ne vakit müsibet gelse şaşardım


Müddet senin tasarrufundadır
Nasip elhak taktir eylediğin vicdandır, ancak seninle vardır
Lütfeyledin, fırsat verdin, farkı fark etmem için dikkatimi çektin ve nasip ettin
Varlığından habersiz iken zatına yakın eyledin, iltica etmem için ruhuma gel dedin



Mustafa CİLASUN