Unuttun, Yüreğimde Ne Varsa Kuruttun!

**MustafaCilasun** · 10-01-2010

Bir umudun hüznüyle hemhal olmuştum
Bu yönüyle ilk bakir adımlarım ve sanki hülya cenahımda yaşadıklarımdı
Nasıl düşünsem, aklıma gelenle mi yetinsem, yoksa bir çare adına neylesem derdim
Gün ola, harmanın vaktiyle hakikat meşkiyle umutlarımda tav olmasını isterdim

Ve fakat aşk ve muhabbet babında çok sefildim
Hoyratlığın deminde, merakın hasredildiği meyille, kan beynime kükmedince
Durmak, duraklamak, düşünmek için izanımla mukavele yapmak gelmezdi içten
An ve nasibi zaman derdim, ne kadar müddetim var ki dahi bilmezdim,öyle derdim

Alıp başımı giderdim, efkarın esiniyle meşk ederdim
Kuytu mekanların, sessizliğin şad olduğu sedaların ahengine hayli meftundum
Terennüm ettiğim uhtelerim hasrete bir başka nazarla bakar ve halime anlatırdı
Sabır sanki hancıydı, kanaatle yetinmek için umutlarım elbette badireli zamandı

Hülyalarım sessizce günyününe çıkmaya başlardı
Hissiyatım kabarır, içim hicranın esiniyle sızlar, ruhum için eyvallah demek kardı
Nerde su görsem, çıldırmış gibi havlayan köpeği seyretsem, kuşun sesiyle irkilsem
Okunan ezan-ı muhammediye için bilmem ki şimdi ne desem, ah boynumu büksem

Birgün olsun hiç sormadın, evet adım adım unuttun
Ruhumun ıstırabını bir yana koydum, gönlümün hüznünü umman aşkına gömdüm
Varsa bir sözüm, özümden kopan, kalbimde anlamlaşan asudeliğin firkatindeyim
Artık ne söyleyim, göçmeler eşiğinde nefes nefese ve fersiz gözlerle sükut içindeyim

Mustafa CİLASUN

10-01-2010	#1
MustafaCilasun	Unuttun, Yüreğimde Ne Varsa Kuruttun! Bir umudun hüznüyle hemhal olmuştum Bu yönüyle ilk bakir adımlarım ve sanki hülya cenahımda yaşadıklarımdı Nasıl düşünsem, aklıma gelenle mi yetinsem, yoksa bir çare adına neylesem derdim Gün ola, harmanın vaktiyle hakikat meşkiyle umutlarımda tav olmasını isterdim Ve fakat aşk ve muhabbet babında çok sefildim Hoyratlığın deminde, merakın hasredildiği meyille, kan beynime kükmedince Durmak, duraklamak, düşünmek için izanımla mukavele yapmak gelmezdi içten An ve nasibi zaman derdim, ne kadar müddetim var ki dahi bilmezdim,öyle derdim Alıp başımı giderdim, efkarın esiniyle meşk ederdim Kuytu mekanların, sessizliğin şad olduğu sedaların ahengine hayli meftundum Terennüm ettiğim uhtelerim hasrete bir başka nazarla bakar ve halime anlatırdı Sabır sanki hancıydı, kanaatle yetinmek için umutlarım elbette badireli zamandı Hülyalarım sessizce günyününe çıkmaya başlardı Hissiyatım kabarır, içim hicranın esiniyle sızlar, ruhum için eyvallah demek kardı Nerde su görsem, çıldırmış gibi havlayan köpeği seyretsem, kuşun sesiyle irkilsem Okunan ezan-ı muhammediye için bilmem ki şimdi ne desem, ah boynumu büksem Birgün olsun hiç sormadın, evet adım adım unuttun Ruhumun ıstırabını bir yana koydum, gönlümün hüznünü umman aşkına gömdüm Varsa bir sözüm, özümden kopan, kalbimde anlamlaşan asudeliğin firkatindeyim Artık ne söyleyim, göçmeler eşiğinde nefes nefese ve fersiz gözlerle sükut içindeyim Mustafa CİLASUN __________________ Aşk; halin demidir!