Ne Bir Iz, Ne Bir Ses Vurgun Yemiş Hali Nefes!

**MustafaCilasun** · 06-17-2010

Bilmem ki ne kaldı ömür payesinden bahşedilen bir nefesin müddetinden
Dinmeyen feryadın hiç anlaşılmayan hicrani nağmesinden akseden güftesinden
Nefesin mahçubiyetine abat olan edebin gönül kalesinden ve öğretisinden
Beklenen umutların, ruhuma yaşattığı vecdin hikayesini anlatan yaşantısından

Artık ne çıkar, kalbim yılların hasretiyle kim için ağlar ve yanar
Açık denizlerin ruhumda bıraktığı firkatin suhuletine kim bakar ve hakkıyla anlar
Hikmetine ram olamadığım çileli sancılarım, yıllardır yüreğimi hüzünle dağar
Gözlerim çaresiz bakar, umutlarım ummanın aşkıyla gönlümde şimşekleri çakar

Ne fecrin kalbimde aksettirdiği ülfetin esinindeyim, ne de yüreğimin sesindeyim
Sanki vurgun yemiş bir gönlün batmaya ramak kalmış halinden biçareyim
Bilmem ki niye böyle bir divanelik içinde ve akılsız kalbimle hıçkırıklar içindeyim
Görmediğim düşlerin, hasretine bandığım gülüşlerin aczi içinde bir fakirim

Korkuyorum artık bir haber gelecek diye, gönlümde ki hasretin ülfetli nefesinden
Kalmayan halimin bıtkın eşkalinden, solgun nefesin busesinden ve fersiz gözlerden
Tanınmayacak hale getiren sevdanın çileli sahnesinin tesirinde ki geçmiş düşüncelerden
Naçar bırakan, uhteyi yürekte kurutan, umutla yaşatan şakınlığın payesinden

Ne söylesem işitilmez, kalbin sesi lal oldu kimselerce artık fark edilmez
Gönül, ölümle ülfetin bağrında bu bedbinlik içinde asla dirilmez ve filizlenmez
Bir vefanın kadriyle nefesler aşkın rahlesinden geçerek bu halde sadakata yönelmez
Söz, akılla kemale erdirmez, irade malahatla vuslatın hisarına eriştirmez

Yeis gönlün açık kapısında eğleşmez, bakir vicdan aşk için buğuz etmez
Dil ne söylese de, kalb aşkın esiniyle terennüm etmeyince, sürur sinede yeşermez
Tefekkürün vecdi bir insana nasip olmayınca hakikat asla hevesle nefsi nizam etmez
Akıl, aşkın şehredilmesine kifayet etmez, nefes vuslata ram değilse takva zerkedilmez

Mustafa CİLASUN

06-17-2010	#1
MustafaCilasun	Ne Bir Iz, Ne Bir Ses Vurgun Yemiş Hali Nefes! Bilmem ki ne kaldı ömür payesinden bahşedilen bir nefesin müddetinden Dinmeyen feryadın hiç anlaşılmayan hicrani nağmesinden akseden güftesinden Nefesin mahçubiyetine abat olan edebin gönül kalesinden ve öğretisinden Beklenen umutların, ruhuma yaşattığı vecdin hikayesini anlatan yaşantısından Artık ne çıkar, kalbim yılların hasretiyle kim için ağlar ve yanar Açık denizlerin ruhumda bıraktığı firkatin suhuletine kim bakar ve hakkıyla anlar Hikmetine ram olamadığım çileli sancılarım, yıllardır yüreğimi hüzünle dağar Gözlerim çaresiz bakar, umutlarım ummanın aşkıyla gönlümde şimşekleri çakar Ne fecrin kalbimde aksettirdiği ülfetin esinindeyim, ne de yüreğimin sesindeyim Sanki vurgun yemiş bir gönlün batmaya ramak kalmış halinden biçareyim Bilmem ki niye böyle bir divanelik içinde ve akılsız kalbimle hıçkırıklar içindeyim Görmediğim düşlerin, hasretine bandığım gülüşlerin aczi içinde bir fakirim Korkuyorum artık bir haber gelecek diye, gönlümde ki hasretin ülfetli nefesinden Kalmayan halimin bıtkın eşkalinden, solgun nefesin busesinden ve fersiz gözlerden Tanınmayacak hale getiren sevdanın çileli sahnesinin tesirinde ki geçmiş düşüncelerden Naçar bırakan, uhteyi yürekte kurutan, umutla yaşatan şakınlığın payesinden Ne söylesem işitilmez, kalbin sesi lal oldu kimselerce artık fark edilmez Gönül, ölümle ülfetin bağrında bu bedbinlik içinde asla dirilmez ve filizlenmez Bir vefanın kadriyle nefesler aşkın rahlesinden geçerek bu halde sadakata yönelmez Söz, akılla kemale erdirmez, irade malahatla vuslatın hisarına eriştirmez Yeis gönlün açık kapısında eğleşmez, bakir vicdan aşk için buğuz etmez Dil ne söylese de, kalb aşkın esiniyle terennüm etmeyince, sürur sinede yeşermez Tefekkürün vecdi bir insana nasip olmayınca hakikat asla hevesle nefsi nizam etmez Akıl, aşkın şehredilmesine kifayet etmez, nefes vuslata ram değilse takva zerkedilmez Mustafa CİLASUN __________________ Aşk; halin demidir!