Ne Kediler Sevdim ; Haydar Ergülen

Ne Kediler Sevdim ; Haydar Ergülen

ne kediler sevdim, haydar ergüven, edebi yazılar, edebiyat,

Belki her konuda yansız yönsüz olabilirim Kediler (çoğul doğru mu?) hariç, kedi hariç Bağışlayın

(1)
Taa elli yedime kadar, yaşamım boyunca hep kedilerim, 1993?ten sonraki o unutulmaz on yılımda da bir kedim olduğunu sanmıştım Sisip
19 Kasım 2003?te Sisip öldü O gün, geçmişte kedilerin Hulki?leri, şimdiyse Sisip?in bir Hulki?si olduğunu anladım
Gecikmiş bir bilgiydi bu Yaşam ile ölüm konularında ne zaman gecikmedim ki?
Sisip, saat 1720?de, yatağımızın sağ alt köşesine uzandı ve öldü Semra ile sustuk kaldık Evin bütün pencerelerini kapılarını açtık, kendimizi dışarıya, bahçeye, sokağa attık, 1 saat hiç konuşmadan yürüdük Sisip çıkmış olabilir artık diyerek eve döndük Çıkmıştı, bizi sevdiği için çıkıp gitmişti Sisip?le ilgili eşyayı topladık Tüyleri? Ya tüyleri?

(2)
Bizim evin girişinde, bir puf vardır; hani, gelen şöyle soluklansın diye Dört ayağından biri aksaktır Sisip, üç kat yukarıdan anlardı geldiğimi Hop, asansörü duyar ve hazırlanır Kapıyı açıyorum, ?tıkıtık? diye bir ses Pufun aksak ayağı, Sisip, karşılamada Sisip, bir hoş geldin öpücüğü verir Sonra seninle gelir, şöyle bir süzer Ne oldu, ne bitti bugün?
Kimi zaman (özellikle çok merakta kaldıysa) biraz azarlar Aç olsa bile, mırıl ya da homur, yok
Miyav, belki Kedilerin, yalnızca insan adlı canlıya miyav dediğini öğrendiğimde pek şaşırmamıştım

(3)
Sisip, katmerli bir kedi adı İki nedenle: İnanılmaz bir yükseklik tutkusu vardı onda, boyunun en az dört misli sıçrardı; Sysiphos söylencesini anımsatırdı? Ayrıca, iyi bir kedi adında mutlaka S olmalıdır, ya da S ile akraba bir harf
Sisip, adı işlevsel biçimde kullanılınca gerekeni yapardı; ama, adı boş yere kullanılınca, sizi boş bir bakışla süzer, ?moiv? derdi
Pufun karşısında bir resim var Berna Türemen?in bir yağlıboyası ?Göğe Ağan Kedi Başı?? Öyküsü pek anlamlıdır? Aramızda eşsiz bir dostluk başlatmıştı bu resim
Düşsel Varlıklar Kitabı?na (J L Borges) yazdığım ?Zeyl?de, kedim Uşu?nun öyküsü de vardır Günlüklerimden bir alıntıdır (10121987)? İşte bu Uşu?nun ölümünden sonra, ?Kedi Kitabe? başlıklı bir şiir yazmıştım:
KEDİ KİTABE
Pustu canımın kedisi
pençesinde yarım yırtık
bir akşamın ölüsüyle
sustu canımın kedisi
İndi gömü yazısına
kapkaranlık bir pencere
kanatlandı canımın kedisi
bindi mezar yazısına
Döndü Vanlı gövdesiyle
tüyü toprak gözleri gök
söndü canımın kedisi
***
Sevgili Berna, bu kitabeden esinlenerek resmi yapmış ve bana armağan etmişti Bir tanışlığımız da yokken hem de
Şiir, 1980?lerde, bir gazetede yayınlanmış, bana yazarlık yaşamımın en güzel okur mektuplarından birisini de kazandırmıştı Yaşlı bir karıkoca yazıyordu: ?Şiirinizi çerçevelettik, salona astık Kedimizin adı CANIM idi Çocuğumuz gibiydi
Ölüp yalnız bıraktı bizi Şimdi sizin şiir ile avunuyoruz?

(4)
Şimdi kedim yok Bir kedi daha yitirmeye katlanamam gibi geliyor bana
Kendi kedi kitabımı yazmakla avunuyorum galiba ?Kedilerin Sonsuzluğu??
Galiba bitirmeyeceğim, bitiremeyeceğim bu kitabımı

Haydar Ergülen

Kitaplık

Sayı 96
Temmuz 2006