Gemiye Bineyim

BAŞBAKAN'ın gemideki yaralı gazetecileri alınlarından öptüğünü görünce, düşündüm de nasıl yapayım?

İsrail kurşunu ile vurulmuş gibi başımı-yüzümü sarayım

Başbakanın gideceği hastaneye girip yatayım

Başbakan gelince bir gözümü kapatıp, öbürünü açayım Sanki puromu hemşire almış gibi iki parmağımı havaya "V" yapıp zafer işareti salayım

Var gücümle bağırayım:

"İsrail şaşırma, sabrımızı taşırma"

Başbakan beni görüp de başımı okşadığında, kalkmak istiyormuşum da kalkamıyormuş gibi yapayım

"Sizinle gurur duyuyoruz, Allah razı olsun" diyerek alnımdan öptüğünde ve sorduğunda:

"Siz denizde neredeydiniz?"

"Gemide"

"İçinde mi?"

Burada düşüneyim Fazla yüzme bilmediğim için geminin dışında olma olasılığı İsrail kurşunlarından daha kesin netice vereceğinden, nerede olduğumu bileyim:

"İçinde"

"Nasıl oldu?"

"İsrailliler geldiler"

(Burada ise "İsrailliler" deyince medyaya dönerek "Görüyorsunuz işte, gelenler İsraillilermiş" anlamında başını sallayan Başbakanca iyi ki "Japonlar" demediğimi şükredeyim)

"Adın ne?"

"Ebu Hasan el Cengiz"


Başbakanın medyaya dönerek şöyle elediğini duyayım: "Hasan Abi ile bizim Cengiz'in ortalaması gibi yani Kardeşimiz ikisinin karışmışı bir nevi"

Devamını tek gözümü açarak dinleyeyim:

"Bu değerli kardeşimiz, İsrail'in Gazze zulmü karşısında gemiye binerek gitmiş, bildiğiniz gibi uluslararası suda, şunu da belirteyim beyaz bayrak çekilmiş
durumda, eşkıyalığa hedef olmuştur Demek ki sen devlet olamamışsın"

O anda "Tekrar gideceğim, bize belediyeden bir gemi daha verin İsrail şaşırma, sabrımızı taşırma" diye haykırayım

"Olur" alayım

Böylece ben de bir "gemicik" sahibi olayım
BEKİR COŞKUN