Azade - Efganzade

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-29-2012

Acaba üstünde olduğum bu ip beni ne kadar taşır?
Gittikçe ağırlaşıyorum huzurla vedalaşıp

Yokluğunu izliyorum gözümdeki harabeden
Üstünde olduğum ip bigün boynumu kaşır

Yanaştığım her saniye uzaklığını gördüm

Kaderin örümceği ağını sinsice ördü

Birgün öleceğiz lakin; kadere af buyurup

itiraz ediyorum: Körsem niye ölümü gördüm?

Kimisi söndü

kimi hiç yanmamış

Kimine sevgi bi güneş gibi gelip henüz kararmamış

Ben bi parça ışığa hasretim yıllardır

Bu yüzden her satırım; diz çöküş

bi nevi yalvarış

Birgün karşıma çık yeni bi senle tanıştır

Zaman mühim değil nasılsa sensizliğe alıştım

Nasıl sağ elim kaleme mecbur ise

Aşk diyetinde olsan dahi

beni arada sırada atıştır

Direncim yok hayata umrumda değil yarın
Eğer sesini duymayacaksam yaşamı yok sayarım!
Başkasının evinden gelen çığlıklarına sağırım
Tadına bakamadığım için sana takıldı kursağım

Canciğer dediklerimiz aratmıyor düşmanı
Annem şu halimi görse yeni Gökhan'ı güç tanır

Gayret ediyorum da bir parça yok canım
Bir parçada beni anlasanız toplar giderim bohçamı

Keşfemediğim denizin en nanide incisi
Senin cennette olman ayakta tutuyor bilincimi

Bana eminim ordan diyosundur ki
Ya çözüp gel artık şu yalan hayat kelepçeni

Rabbe verdim dilekçemi ama malesef yaşıyorum

Seni omzuma verdi annem dediki taşı onu

!
Taşı ki mutlu olsun onu cennete yolcula

Ama eminim o cennette bile yokluğumu yaşıyodur

Bir dünya hayalet ben yaşayan hayalet
Hayatım duman ateş su

bir de senden ibaret

ölüm bi kehanet – Allahtan ve senden sonra
anam

babam ve kardeşim bana emanet

Bu en hakiki ihanet olsa unutur gidersin

Lan kardeşin toprak altındayken nası rahat edersin

16 temmuz cuma gününden bu yana tek isteğim

Bir gece gel rüyama nolur biraz durup gidersin

Herkes tastamanda peki ya o nerde?
Nefes aldığım sürece onun kanı kalmaz yerde

En vicdanlı satırlarım şuan amade emrine

Ölüm ben dert okyanusuyum dalga geçme benle

Hiç inanmadım öldüğüne halada inanmıyorum

Öldüğünü duyduğum andan beri nefes almıyorum

Çöle sağnak yağış gibi sana duyduğum hisler!
Yokluğunu bahane edip hertürlü çamura bulanıyorum

!

Şimdi napıyosun acaba tam şuanda

Ben seni içime hapsettim işte bak tam şuramda

!
Dua edip kondisyon yapıyorum şu sıra
Çünkü tepesinde saklıyo seni ölüm denen şu rampa!

Bak şunu anla ! gökhan seninle öldü!
Belkide dünyada bitek ben yaşarken ölümü gördüm!
Seni tek bi seferde anlatmak ne haddime!
O yüzden seni toprağa değil cennete mektuplara gömdüm !

Hayat bu kadar ince bir çizgi işte

Ben bu çizgiden daha kalın olduğum için yazıyorum

Ve yazdığım için yaşıyorum

Şu cılız halime bakmayın

Ben omzumda dünyaları taşıyorum

İsyanım haşa Allah'a değil ama benim sabır bardağım göz yaşıyla dolu ve bende mecbur böyle arada sırada taşıyorum

11-29-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Azade - Efganzade Acaba üstünde olduğum bu ip beni ne kadar taşır? Gittikçe ağırlaşıyorum huzurla vedalaşıp Yokluğunu izliyorum gözümdeki harabeden Üstünde olduğum ip bigün boynumu kaşır Yanaştığım her saniye uzaklığını gördüm Kaderin örümceği ağını sinsice ördü Birgün öleceğiz lakin; kadere af buyurup itiraz ediyorum: Körsem niye ölümü gördüm? Kimisi söndü kimi hiç yanmamış Kimine sevgi bi güneş gibi gelip henüz kararmamış Ben bi parça ışığa hasretim yıllardır Bu yüzden her satırım; diz çöküş bi nevi yalvarış Birgün karşıma çık yeni bi senle tanıştır Zaman mühim değil nasılsa sensizliğe alıştım Nasıl sağ elim kaleme mecbur ise Aşk diyetinde olsan dahi beni arada sırada atıştır Direncim yok hayata umrumda değil yarın Eğer sesini duymayacaksam yaşamı yok sayarım! Başkasının evinden gelen çığlıklarına sağırım Tadına bakamadığım için sana takıldı kursağım Canciğer dediklerimiz aratmıyor düşmanı Annem şu halimi görse yeni Gökhan'ı güç tanır Gayret ediyorum da bir parça yok canım Bir parçada beni anlasanız toplar giderim bohçamı Keşfemediğim denizin en nanide incisi Senin cennette olman ayakta tutuyor bilincimi Bana eminim ordan diyosundur ki Ya çözüp gel artık şu yalan hayat kelepçeni Rabbe verdim dilekçemi ama malesef yaşıyorum Seni omzuma verdi annem dediki taşı onu! Taşı ki mutlu olsun onu cennete yolcula Ama eminim o cennette bile yokluğumu yaşıyodur Bir dünya hayalet ben yaşayan hayalet Hayatım duman ateş subir de senden ibaret ölüm bi kehanet – Allahtan ve senden sonra anam babam ve kardeşim bana emanet Bu en hakiki ihanet olsa unutur gidersin Lan kardeşin toprak altındayken nası rahat edersin 16 temmuz cuma gününden bu yana tek isteğim Bir gece gel rüyama nolur biraz durup gidersin Herkes tastamanda peki ya o nerde? Nefes aldığım sürece onun kanı kalmaz yerde En vicdanlı satırlarım şuan amade emrine Ölüm ben dert okyanusuyum dalga geçme benle Hiç inanmadım öldüğüne halada inanmıyorum Öldüğünü duyduğum andan beri nefes almıyorum Çöle sağnak yağış gibi sana duyduğum hisler! Yokluğunu bahane edip hertürlü çamura bulanıyorum! Şimdi napıyosun acaba tam şuanda Ben seni içime hapsettim işte bak tam şuramda! Dua edip kondisyon yapıyorum şu sıra Çünkü tepesinde saklıyo seni ölüm denen şu rampa! Bak şunu anla ! gökhan seninle öldü! Belkide dünyada bitek ben yaşarken ölümü gördüm! Seni tek bi seferde anlatmak ne haddime! O yüzden seni toprağa değil cennete mektuplara gömdüm ! Hayat bu kadar ince bir çizgi işte Ben bu çizgiden daha kalın olduğum için yazıyorum Ve yazdığım için yaşıyorum Şu cılız halime bakmayın Ben omzumda dünyaları taşıyorum İsyanım haşa Allah'a değil ama benim sabır bardağım göz yaşıyla dolu ve bende mecbur böyle arada sırada taşıyorum