Meçhul Kaptan – Güllerimi Ver Anne

Gül yetiştirirdi annem bahçemizde,
Kırmızı renkli, Muhammed kokulu güller
Gülü her koklayışımızda,
Sâlâvât getirirdik gül peygambere
Güller, mazot kokmadan önce
***
Gül masalları anlatırdı geceleri annem bize
Gül ile bülbülün aşkını dinlerdik heyecanla
Bülbülle ağlar, gülle çağlardık !
Ferhatla dağı deler, şirin ile yanardık !
Gül desenli, yastıklarda uyurduk,
Rûyalarımızı çalan televizyon olmadan önce
Gönüllerimizde güller açardı bir zamanlar ;
Sabaha kadar güle göz kırpan,
Ayı ve yıldızları kıskanırdık
Hilâle bakıp gonca gülümüzü düşünürdük
Sabah ezanıyla uyandığımızda,
Güneşten önce biz öperdik gülümüzü,
Peygamber kokulu güller olmadan önce
***
Gül yetiştirirdi annem bir zamanlar,
Kırmızı renkli, muhammed yüzlü güller
Ak sevdaydı, vuslattı gül, gönül bahçemizde,
Gül, kara sevdaların kurbanı olmadan önce
Güllerimiz vardı bir zamanlar anne !
Peygamber yüzlü, tertemiz kokulu güller
Gül kokulu, gül yüzlü, gül insanlar vardı,
Yaban gülleri, ayrık otları,
Gönül bahçemizi sarmadan önce
Gül kokulu peygamberimizi severdik,
Gül dudaklardan okunan mevlidlerde
Gül suyu dökerdik gül insanlara
Unuttun mu yoksa anne ?
Küçük evimiz de gül kokardı,
Eksoz kokulu güller olmadan önce
***
Radyasyonlu yağmurlarla sulanan,
Hormonlu bitkiler arasında büyüyor güller
Kristâl vazolarda boynunu büküyor güller
Küstü sahte hayata, sahte insanlara,
Azotlu topraklara, kirli havalara küstü o güller
Hicret etti ötelere, yüce dağlara peygamber gülü
Kirlerden arınmış topraklarda yetişen,
Kardelenlere gıpta ediyor güllerin anne
Sevmiyorum o sahte gülleri anne !
Senin güllerin yetişmiyor şimdi bahçemizde,
Besmeleyle diktiğin, gözyaşınla suladığın,
Sabırla büyüttüğün güller nerde anne ?
Kutlu doğumlara mı kaldı o gülleri koklamak ?
Lâleler, menekşeler de garip kaldı anne
***
Gül dudağın, gül yüzün neden gülmüyor, anne ?
Ne o, hüzün çiçekleri gibi sen de mi ağlıyorsun ?
Klorlu suyla suluyorlar gülün toprağını
Rahmani gözyaşınla sula gülleri yine
Ne olur Muhammed aşkına, Allah aşkına,
Yetiştir o güllerini, lâlelerini anne !
Artık Muhammed kokulu güller açmıyor
Güllerimi ver bana anne, lâlelerimi !
Lâl oldu dilimiz, hâzan oldu baharımız !
Petrol kokulu, yapma gülleri sevmiyorum
Muhammed kokulu güllerimi ver anne !
Özledim asude bahçende açan güllerini
Bana gül yüreğinden güller der anne !
***
Gülsüz baharın neşesi de yok anne
Toprağa, suya düşen cemreler,
Gönülleri ısıtmıyor artık anne
Gönüllerde zakkumlar yetişiyor gül yerine
Unutuldu ilâhi aşkla yanan Yunus Emre’ler
Yüreğimizde eylül hüzünleri var anne !